نکته تفسیری صفحه ۵۳۷ قرآن و پاکی ظاهر و باطن: به فرموده‏ ی آیه ۷۹ سوره واقعه، فقط افراد پاکیزه می­ توانند با قرآن تماس پیدا کنند. البتّه پاکیزگی و تماس با قرآن، دو نوع است؛ جسمی و روحی. در صورتی که پاکیزگی مادّی را در نظر بگیریم، معنای آیه این است که فقط کسانی می­توانند به خط قرآن دست بزنند که وضو داشته باشند، و لمس کردن بدون وضوی خط قرآن، حرام است. اگر امّا پاکیزگی روحی را مورد توجّه قرار دهیم، معنای آیه این است که درک عمیق آیات قرآن و اثرپذیری از آن، تنها برای کسانی ممکن است که از گناهان و زشتی­های روحی پاک باشند و دل و جانی نورانی و پاکیزه داشته باشند. به این نکته، در آیات دیگری از قرآن نیز اشاره شده است: در آیه‏ ی 2 سوره‏ی بقره می­خوانیم که قرآن، مایه‏ ی هدایت افراد پرهیزکار است؛ و نیز آیه‏ ی 82 سوره اسراء می­فرماید که قرآن، روح و جان افراد باایمان را شفا می­بخشد و برایشان رحمت است؛ ولی افراد ستمگر، بهره­ ای جز تباهی و زیان از قرآن ندارند. آری، قرآن در اختیار همه‏ ی مردم قرار دارد؛ ولی کسانی می­ توانند از آن بهره برند که بدون لجاجت و برای یافتن حقیقت، سراغ آن می­آیند؛ بی­ شک چنین افرادی به وسیله‏ ی نور قرآن، راه سعادت را پیدا می­ کنند و به سرمنزل مقصود می­رسند. در آیات 15 و 16 سوره‏ ی مائده می­خوانیم: «به­ راستی از سوی خدا نور و کتابی روشنگر نزدتان آمده است که خداوند افرادی را که از خشنودی خدا پیروی کنند، به وسیله‏ ی آن، به راه­های سلامت و امنیت هدایت می­ کند و آنان را به فرمان خود از تاریکی خارج کرده، به نور می­رساند و به راه راست هدایت می­ فرماید.» البتّه هر قدر که پاکی جان انسان بیشتر باشد، بهره‏ ی او از قرآن بیشتر است. از این رو کسانی از قرآن بهره­ ی کامل می­ برند که کاملاً پاک و معصوم باشند؛ افرادی که به فرموده‏ ی آیه­ ی 33 سوره‏ ی احزاب، از هر پلیدی و بدی­ به کلی پاک شده­ اند. در آن آیه می­خوانیم که خدا به اهل­بیت می­ فرماید: «خداوند می­خواهد که فقط از شما اهل­بیت هر نوع بدی را بزداید و شما را کامل پاک کند.» آنان، چهارده نور پاک هستند که با قرآن کاملاً آشنا هستند و هیچ نکته‏­ ای نزدشان پوشیده و مبهم نیست. از این رو برای بهره بردن کامل از قرآن باید علاوه بر دقّت در آیات آن، به امامان معصوم و سخنان گهربارشان مراجعه کنیم و از درک صحیح آنان از قرآن بهره ببریم. پیامبر گرامی­مان نیز در حدیث معروف ثقلین، به چنگ زدن به هر دو گوهر قرآن و اهل­بیت توصیه کرده و تأکید فرموده که این دو منبع نورانی، هیچ­گاه از یکدیگر جدا نخواهند شد.