🌸نکته تفسیری صفحه ۱۱۷🌸 👈 صدقه در رکوع: گروهی از مسلمانان، پس از سلام و کسب اجازه، به حضور پیامبر رسیدند. اینان تا مدّتی قبل یهودی بودند و به تازگی دلهایشان به نور اسلام روشن شده بود. آیات نورانی قرآن و سخنان پیامبر همچون آبی گوارا جانهای تشنه‏ ی آنان را سیراب کرده و به آنان نیرو و نشاط بخشیده بود؛ ولی هنوز سؤال بزرگی در ذهن داشتند که فکرشان را بسیار مشغول کرده بود. برای همین نزد پیامبر خدا آمده بودند و می خواستند پاسخ آن را از خود آن حضرت دریافت کنند. یکی از آنان پرسید: «ای پیامبر خدا، حضرت موسی به «یوشع بن نون» وصیت کرد [و او را جانشین خود شناساند]. جانشین شما چه کسی است؟ بعد از شما چه کسی سرپرستی ما را به عهده می¬گیرد؟» در آن هنگام، این آیه نازل شد و توضیح داد که سرپرست مسلمانان، خدا و پیامبرش هستند، و پس از پیامبر، کسی سرپرستی امّت اسلام را بر عهده دارد که ایمان آورده و نماز می خواند و در حال رکوع، صدقه می دهد. با نزول این آیه، همه تعجّب کردند و کنجکاو شدند تا بدانند کدامیک از مسلمانان این ویژگی را دارد؛ زیرا تاکنون چنین چیزی را در باره‏ ی کسی نشنیده بودند. پیامبر فرمود: «برخیزید.» همه برخاستند و به سمت مسجد حرکت کردند. هنگامی که به مسجد رسیدند، چشمانشان به گدایی افتاد که از مسجد خارج می شود. پیامبر به او فرمود: «آیا کسی چیزی به تو داد؟» گدا با خوشحالی گفت: «بله؛ این انگشتری را.» حضرت فرمود: «چه کسی بود؟» عرض کرد: «آن مرد که نماز می خواند.» فرمود: «آن را در چه حالتی به تو داد؟» «پاسخ داد: «در حال رکوع.» هنگامی که پیامبر این مطلب را شنید، خوشحال شد و با صدای بلند ندا داد: «الله اکبر، الله اکبر.» کسانی که در مسجد بودند نیز هم نوای پیامبر «الله اکبر» گفتند. آنگاه پیامبر فرمود: «پس از من، علی، سرپرست شماست.» مردم با شنیدن این سخن گفتند: «خشنودیم که خدا پروردگار ما، محمّد پیامبر ما و علی بن ابیطالب، سرپرست ماست.» این آیه، یکی از مهم ترین دلایل امامت و ولایت حضرت علی است. ماجرای صدقه‏ ی آن حضرت در رکوع، حقیقتی تست که نه تنها شیعیان، که بسیاری از علمای بزرگ اهل سنّت نیز نقل کرده اند. به گواهی تاریخ، امیر مؤمنان علی ، تنها مصداق این آیه است.