#فضائل_امیرالمومنین_در_کتب_اهل_سنت «قسمت ششم» ابن مغاذلى در كتاب مناقب از ابن عبّاس نقل مى كند كه مى گفت: روزى رسول اكرم (صلى الله عليه و آله) دست مرا و دست على بن ابيطالب (عليه السلام) را گرفت و ما را به گوشه اى برد و چهار ركعت نماز خواند. سپس دستش را به طرف آسمان دراز كرد و گفت: خدايا موسى بن عمران سؤال كرد و من هم از تو سؤال مى كنم و مى خواهم، شرح صدر به من عنايت كنى، كار را بر من آسان نمائى، گره را از زبانم بردارى كه مردم حرف مرا بفهمند، براى من وزيرى از اهلم كه على بن ابيطالب (عليه السلام) است را قرار دهى، محكم كنى بازويم را به او و در كارهايم او را شريك من قرار دهى. ابن عبّاس مى گويد: شنيدم منادى ندا داد كه اى احمد هر چه خواستى به تو داديم. رسول اكرم (صلى الله عليه و آله) رو به على بن ابيطالب (عليه السلام) فرمود و گفت: يا اباالحسن دستت را به طرف آسمان دراز كن و دعا كن و از خدا حوائجت را بخواه كه خداى تعالى به تو عنايت خواهد كرد. على بن ابيطالب (عليه السلام) دست به طرف آسمان دراز كرد و گفت: خدايا براى من نزد خودت عهدى را بپذير و براى من نزد خودت محبّتى را قرار ده. خداى تعالى اين آيه را نازل فرمود: "اِنَّ الَّذينَ امَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا" يعنى كسانى كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده اند، خداى تعالى براى آنها محبّتى قرار مى دهد. سپس پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) اين آيه و تفسيرش را براى اصحابشان تلاوت فرمودند، آنها شديدا از اين مسأله تعجّب كردند. پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) فرمودند: از چه تعجّب مى كنيد؟ اگر قرآن را به چهار بخش تقسيم كنيم يك بخشش تنها در فضائل ما خاندان نازل شده است. از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه کتاب #امیرالمومنین علیه السلام