تفسیر آیه ۵۱ مائده از استاد قرائتی ذكر يهود و نصارى در آيه، از باب نمونه است، وگرنه شكّى نيست كه ولايت هيچ كافرى را هم نبايد پذيرفت. از آيات ديگر قرآن استفاده مى شود كه بهره گيرى از غذاهاى غير گوشتى اهل كتاب، يا ازدواج موقّت با آنان، يا داد و ستد و زندگى مسالمت آميز با آنان جايز است. و هيچ يك از اين مسائل به معناى سلطه پذيرى آنان نيست. - خداوند از بندگان مؤمنش، انتظارات خاصّى دارد. «يا أيّها الّذين آمنوا لاتتّخذوا...» - تبرّى از دشمن، از شرايط ايمان است. «يا أيّها الّذين آمنوا لاتتّخذوا...» - اسلام، دين سياست است و تنها به احكام فردى نمى پردازد. «لا تتّخذوا اليهود و النصارى اولياء» - وقتى يارى گرفتن از كفّار مورد نهى قرآن است، قطعاً در روابط و سياست خارجى، پذيرش ولايت وسلطه اهل كتاب وكفّار ممنوع است. «لاتتّخذوا» - ولايت كفّار و دشمنان را نپذيريم، چون آنان تنها به فكر هم مسلكان خويشند. «بعضهم أولياء بعض» - با وجود اختلافات شديد ميان يهود و نصارى، پيوندشان به خاطر نابودى اسلام است. «بعضهم اولياء بعض» - كفّار تنها نسبت به تعهّدات ميان خودشان وفادارند، ولى نسبت به تعهّدات با مسلمانان پايبند نيستند. «لاتتّخذوا اليهود والنصارى اولياء... بعضهم اولياء بعض...» - آن دولت هاى اسلامى كه ولايت و سلطه كفّار را پذيرفته اند، از كفّار محسوب مى شوند. «فانّه منهم» (دوستى با هركس وگروه، انسان را جزو آنان مى سازد.) - نه كفّار را «ولىّ» خود گردانيد و نه با آنان كه ولايت كفّار را پذيرفته اند، رابطه ولايت داشته باشيد. «فانّه منهم» - نتيجه ى پذيرش ولايت كفّار، قطع ولايت خداست. «فانّه منهم انّ اللَّه لايهدى القوم الظالمين» - تكيه بر كفّار، ظلم است. «لا يهدى القوم الظالمين»