خداوند سبحان «أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ» است و بدون هیچ مرز و شرط و حسابی و صرفاً برای رحمت، بر بندگان رحمت می‌آورد. او غنی بِالذات است و به كسی نیازمند نیست كه از سر حساب و كتاب به او رحمت كند. لطف او را نمی‌توان با هیچ سنجه و مقیاسی اندازه گرفت یا تشبیه و قیاسی برای آن در نظر آورد. محبت او به بندگان كاملاً یك‌سویه و بی‌حد و مرز است. او برای بندگان شب و روز و محدوده‌ای در نظر نمی‌گیرد و خواندن او نیازمند نوبت و وقت قبلی نیست. درگاهش دربان و نگهبان ندارد تا آنان آدمیان را از هم تفكیك كنند و برخی را زودتر به بارگاه او راه دهند و برخی را دیرتر و عده‌ای را از این دیدار محروم كنند. در این بارگاه درویش و غنی، بدون در نظر گرفتن رتبه، اجازۀ داخل شدن دارند: درویش و غنی بندۀ این خاك در‌ند آنان كه غنی‌ترند محتاج ترند دربارۀ اهمیت ذكر «یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ» همین بس كه رسول خدا(ص) فرموده است:همانا خداوند فرشته‌ای را موكّل بر كسی كرده است كه بگوید: «یا أَرْحَمَ الرَّاحِمین»؛ پس هنگامی كه سه مرتبه این (ذكر) را بگوید، فرشته به او می‌گوید «أَرْحَمَ الرَّاحِمِین» به تو روی آورده است، پس از او درخواست كن. در حدیثی دیگر چنین می‌خوانیم: هركه هفت مرتبه بگوید: «یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ»، از بارگاه الهی ندا می‌رسد كه:من «أَرْحَمُ الرَّاحِمِین» هستم، حاجتت را بخواه. ▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۳، صص ۸۷‌-‌۸۸. ╭─═ঊঈ☆♥️☆ঊঈ ═─╮ @yassramadan ╰─═ঊঈ ☆❥☆ ঊঈ═─╯