✍ تفسیر سوره بقره آیه 167 وَ قٰالَ اَلَّذِینَ اِتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنٰا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمٰا تَبَرَّؤُا مِنّٰا كَذٰلِكَ یُرِیهِمُ اَللّٰهُ أَعْمٰالَهُمْ حَسَرٰاتٍ عَلَیْهِمْ وَ مٰا هُمْ بِخٰارِجِینَ مِنَ اَلنّٰارِ (167) و پیروان می گویند: «کاش برای ما بازگشتی بود تا همان گونه که [آنان ] از ما بیزاری جستند[ما نیز] از آنان بیزاری می جستیم.» این گونه خداوند، کارهایشان را-که بر آنان مایهء حسرتهاست- به ایشان می نمایاند، و از آتش بیرون آمدنی نیستند. به فرموده روایات در قیامت مواقف متعددی است در برخی از آن‌ها مهر سکوت بر لب‌ها زده می‌شود و تنها با نگاه‌های پرحسرت به یکدیگر نگریسته و گریه می‌کند در بعضی موارد از همیار استمداد کرده و در صحنه‌ای نسبت به هم ناله و نفرین می‌کنند. در این آیه می‌خوانیم که پیروان کفر نیز از حمایت‌ها و عشق ورزی‌های خود نسبت به رهبرانشان به‌شدت پشیمان می‌شوند ولی دیگر کار از کار گذشته و تنها حسرتی است که در دل دارند و با زبان می‌گویند اگر ما بار دیگر برگردیم هرگز دنباله‌رو آن‌ها نخواهیم بود کسانی که اینقدر بی‌ وفا هستن که از ما در این روز تبری می‌جویند ما هم اگر به دنیا برگردیم از آنان تبری خواهیم جست آن‌ها حسرت می‌خورند ولی مگر از حسرت کاری ساخته است؟ در آیات متعدد کلمه « خلود » در مورد عذاب بکار رفته است بعضی « خلود » را مدت طولانی معنا می‌کنند ولی ازجمله « و ما هم بخارجین من النار » در این آیه استفاده می‌شود که « خلود » به‌معنای ابدیت است نه مدت طولانی. در روایات نمونه‌های حساس گنهکاران در قیامت به چشم می‌خورد از جمله در یمن از جمله کسانی که اموال زیادی را برای وارثان خود می‌گذارند و خود در زمان حیات که کار خیر نمی‌کنند آنان در اون روز مشاهده می‌کنند که اگر وارث از ارث او کار خوبی انجام داده در نامه وارث ثبت‌شده و اگر کار بدی کرده شریک جرم وارث قرارگرفته است نمونه دیگری کسانی که عبادت بسیار دارند ولی رهبری و ولایت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام را نپذیرفتند. طاغوت‌ها را رها کنیم تا آن‌ها ما را در قیامت راها نکرده‌اند آن‌ها را در دنیا رها کنیم. 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd