🌷نکته تفسیری صفحه ۲۷۳🌷
مقابله ی اسلام با جنایتی هولناك:
دوران پیش از اسلام كه به «جاهلیت» معروف است دوران خرافات، تعصّب های نابجا، ظلم و بیداد، و جنایت و خونریزی است. به فرموده ی قرآن، مردم بر لبه ی پرتگاه جهنّم قرار داشتند ، و به گفتهی امیر مؤمنان علی، مردم، بدترین راه و رسم زندگی را داشتند. یكی از رسوم بسیار زشتِ دوران جاهلیت در میان برخی از اقوام عرب، زنده به گور كردن دختران است. مورّخان گفته اند كه نخستین قومی كه به این جنایت هولناك دست زد، قـبیله ای به نام «بنی تمیم» بود.
داسـتان از ایـن قرار است که آنان در یكی از جنـگ هایشـان با كسری پادشاه ایران شـكست خوردند، و به دستور كسری، زنان و فرزندان ایشان به اسارت در آمدند و در قصر پادشاه به خدمت گماشته شدند؛ امّا پس از مدّتی، میان این دو گروه، صلح حاكم شد و پادشاه ایران، زنان اسیر بنی تمیم را آزاد گذاشت كه به سرزمین خود بازگردند یا در قصر باقی بمانند. در این هنگام، گروهی از آن زنان، باقی ماندن در قصر پادشاه ایران را به بازگشت ترجیح دادند و نزد قوم خود باز نگشتند. به همین سبب، مردان بنی تمیم خشمگین شدند و تصمیم گرفتند از آن پس نوزادان دختر خود را زنده زنده در خاك قرار دهند تا دیگر دچار چنین سرشكستگی و ننگی نشوند! پس از این تصمیم جاهلانه، برخی دیگر از اقوام عرب نیز از آنان پیروی كردند و این جنایت كم كم در میان بسیاری از قبایل عرب مرسوم شد. البته شاید علل دیگری مانند بی دفاع بودن دختران در جنگ ها و نقش نداشتن در تولید و اقتصاد نیز اعرابِ نادان و دنیاپرست آن روزگار را به چنین كاری واداشته باشد . از آیات قرآن همچنین استفاده می شود كه عرب های مشرك، پسران را فرزند خود می دانستند و اعتقاد داشتند كه دختران، فرزندان خدا هستند، و آنچه برای ایشان ارزش داشت، پسران بودند و نه دختران! اسلام امّا با قاطعیت تمام با این عقیده ی زشت و نابخردانه مبارزه و آن را محكوم کرد. در تاریخ می خوانیم هنگامی كه برخی از مسلمانان با پیامبر در مورد زنده به گور كردن دخترانشان در گذشته سخن می گفتند، آن حضرت به شدّت پریشان شده، می گریست. اسلام نه تنها در مقابل این عمل نفرت انگیز ایستاد و برای دختران نیز مانند پسـران حق حیات قائل شد، بلكه دختر را موجودی پرخیر و بركت معرّفی كرد و او را صاحب احترامی ویژه شناساند.
در روایتی از پیامبر اسلام می خوانیم: «دختر چه فرزند خوبی است؛ هم پرمهر و محبّت است، هم كمك كار است، هم مونس و همدم است و هم غم و اندوه را از دل و جان پاك می كند.» در حدیث دیگری از آن حضـرت می خوانیم: «كسی كه به بازار می رود و تحفه ای برای خانواده ی خود می خرد، همچون كسی است كه می خواهد به نیازمندان كمك كند [و همان پاداش را دارد]، و هنگامی كه می خواهد تحفه را تقسیم كند، نخست باید به دختران و بعد به پسران خود بدهد؛ زیرا هر كس دخترش را شاد كند، چنان است كه گویی یكی از فرزندان اسماعیل را از بند بردگی آزاد كرده باشد.» پیامبر اسلام، خود نیز چنان به دخترش فاطمه احترام می گذاشت که مردم تعجّب می کردند. او با تمام مقامی که داشت، دست دخترش را می بوسید، و هنگام بازگشت از سفر، نخستین کسی را که دیدار می کرد، دخترش فاطمه بود، و هنگامی که می خواست به سفر برود، آخرین کسی که از او خداحافظی می کرد، فاطمه بود.
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd