✋پرورش احساس ♦️رفتارهای توحیدی گاهی در حیطه عبادت‌‌های فردی است، مثل اینکه انسان عبادتی را برای خدا انجام دهد؛ مثلا برای خدا نماز بخواند یا برای خدا مسجد و مدرسه بسازد. ✅مسجد بهلول 🔻داستان معروفی است دربارۀ بهلول كه مرد عاقلی بود، ولی خودش را به دیوانگی زده بود و در همان عالم دیوانگی سر‌‌به‌‌‌سر بزرگان می‌گذاشت و حقایق را در قالب شوخی و طنز به آن‌ها می‌گفت (گفته‌اند که قوم و خویش و پسرعموی هارون هم بوده است). نزد هارون می‌رفت و در همان عالم دیوانگی‌ حرف‌هایی می‌زد كه هیچ عاقلی جرئت نمی‌كرد بگوید. یک وقتی از جایی می‌گذشت، دید كه دارند مسجدی می‌سازند. رفت و به بانیان مسجد گفت: چه‌‌كار می‌كنید؟ گفتند: مسجد می‌سازیم. 🔺گفت: مسجد برای چه می‌سازید؟ گفتند: مسجد را برای خدا می‌سازیم. پنهانی رفت و دستور داد تا تابلویی را روی سنگی درست كردند که روی آن نوشته شده بود «مسجد بهلول» و نیمه‌شب بدون این‌که كسی بفهمد آن را بر سردر مسجد نصب کرد. صبح فردا که مردم آمدند، دیدند بر سردر مسجد تازه‌ساز نوشته شده: مسجد بهلول. خود صاحب‌كارها آمدند و دیدند و ناراحت و عصبانی شدند و تابلو را برداشتند و شکستند. 🔺بعد بهلول را گرفتند و كتكش زدند و گفتند: این چه كاری بود كه كردی؟! چرا نوشتی مسجد بهلول؟! گفت: چه عیبی داشت؟ گفتند: این‌‌همه پول خرج كردیم كه مسجد به نام تو باشد؟! گفت: برای كی خرج كردید؟ برای خدا خرج كردید یا برای مردم؟ اگر برای خدا خرج كردید كه خدا اشتباه نمی‌كند. اگر من نوشتم «مسجد بهلول» آیا خدا در حسنات من می‌نویسد؟ خدا در حسنات شما می‌نویسد؛ اما اگر برای مردم خرج كردید، پس چرا می‌گویید كه ما برای خدا مسجد ساخته‌ایم؟! پس بر خودتان مطلب را مشتبه نكنید. گاهی توحید در حیطه عبادت‌‌های اجتماعی و سیاسی است؛ مثل این آیه که می‌‌فرماید: «إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحۡيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ» این ناظر به تمام عرصه‌‌های زندگی بشر است؛ یعنی جاری شدن توحید در عرصه زندگی فردی و در عرصه زندگی اجتماعی و سیاسی. 🔻اگر نماز می‌‌خوانم «لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ» فقط برای خداست. اگر مسجد می‌‌سازم «لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ» فقط برای خداست. در عرصه سیاسی و اجتماعی هم باید تمام کنشگری‌‌های ما «لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ» باشد. ✔️برای توضیح این بخش، به بیانی از حضرت آقا تمسک می‌‌کنم. رهبر معظم انقلاب در تبیین این بحث در کتاب «طرح کلی اندیشۀ اسلامی در قرآن» می‌فرماید: تعهدی که توحید به فرد موحد یا به جامعۀ موحد می‌دهد، از حد فرمان‌های شخصی و تکالیف فردی بالاتر است. تعهدی که توحید به یک جامعۀ موحد می‌دهد، شامل مهم‌ترین، کلی‌ترین، بزرگ‌ترین، اولی‌ترین، اساسی‌ترین مسائل یک جامعه است. مثل حکومت، مثل اقتصاد، مثل روابط بین‌الملل، مثل روابط افراد با یکدیگر، که این‌ها مهم‌ترین حقوق اساسی است برای اداره و زندگی یک جامعه. رفتارسازی عرصه توحید بسیار وسیع‌‌تر از اندیشه و ذهن انسان است. توحید فقط پاسخ‌‌‌گویی به یک سری سؤالات اعتقادی نیست. با توجه به آیه «إنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ .لَا شَرِيكَ لَهُ وَبِذَلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ .» اگر توحید مربوط به عرصه سیاست و اجتماع است، پس نمی‌توانیم به حاکمیت غیر از امام معصوم در عصر حضور امام و غیر از ولی‌‌فقيه در عصر غیبت بر جامعه‌ رضایت داشته باشیم. 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd