قرآن ترجمه المیزان سوره 33 سوره مبارکه الاحزاب صفحه 419 وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنْكَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ۖ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا (7) و [ياد کن] وقتى را که از پيامبران [در مورد تبليغ رسالت] پيمان گرفتيم و [نيز] از تو و از نوح و ابراهيم و موسى و عيسى بن مريم; و از آنان پيمانى محکم گرفتيم. (7) لِيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَنْ صِدْقِهِمْ ۚ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (8) تا [خدا] صادقان [در عقيده و عمل] را از راستى شان بپرسد [و پاداششان دهد] و براى کافران عذابى دردآور آماده کرده است. (8) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا (9) اى کسانى که ايمان آورده ايد! نعمت خدا را بر خود به ياد آوريد وقتى که سپاهيانى سوى شما آمدند، پس بادى [سخت] و سپاهيانى که آنها را نمى ديديد بر آنان فرستاديم [تا آنها را شکست دادند] و خدا به آنچه انجام مى دهيد بينا است. (9) إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا (10) وقتى که از بالا و از پايين شما به سويتان آمدند و آن گاه که چشم ها خيره شد و جان ها به حنجره ها رسيد و به خدا گمان ها مى برديد. (10) هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا (11) آن جابود که مؤمنان آزمايش شدند و به تزلزلى سخت دچار گشتند. (11) وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا (12) و آن گاه که منافقان و کسانى که در قلب هايشان مرضى بود، مى گفتند: خدا و رسولش جز به فريب ما را وعده [نصرت] نداده اند. (12) وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا ۚ وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ ۖ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا (13) و آن گاه که گروهى از آنان گفتند: اى اهل يثرب! [صحنه نبرد] جاى ماندن شما نيست پس برگرديد و گروهى از آنان از پيامبر اذن [رفتن ]مى خواستند و مى گفتند: خانه هاى ما بى حفاظ است، در حالى که آنها بى حفاظ نبود [و] آنان جز اراده فرار نداشتند. (13) وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا (14) و اگر از اطراف خانه هايشان بر آنان هجوم مى شد و از آنان فتنه (ارتداد و جنگ با مسلمانان) درخواست مى گرديد، به سراغ آن مى آمدند و براى آن جز اندکى [به قدر زمان درخواست] درنگ نمى کردند. (14) وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ ۚ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا (15) و همانا از پيش [هنگام بيعت با پيامبر] با خدا عهد کرده بودند که پشت [به دشمن] نکنند و عهد خدا بازخواست شدنى است. (15) 🌸🌸🌸🌸 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4