🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۶۱🌷 وای بر سنگدلان: شاید با کسانی برخورد کرده باشید که بسیار منطقی و حقجو هستند و پس از این که حقیقتی نزدشان اثبات شد، کاملاً در برابر آن تسلیم می شوند. در مقابل، شاید افرادی را دیده باشید که لجاجت در اعماق وجودشان نفوذ کرده، و اگر با چیزی مخالف باشند، با دیدن هزار دلیل منطقی و درست هم از مخالفت خود دست برنمی دارند، و به فرموده‏ ی قرآن، اگر تمام نشانه های حق را هم ببینند، به آن ایمان نمی آورند، و اگر راه کمال را ببینند، در آن گام نمی نهند، و اگر راه گمراهی را ببینند، در آن گام می گذارند! به‌راستی چرا چنین می-شود و چرا این دو گروه که هر دو انسان هستند و درک و شعور دارند، این قدر با هم متفاوت هستند؟ حقیقت این است که عوامل پیدایش هر یک از این دو حالت را باید در شیوه‏ ی زندگی انسان ها جست وجو کرد؛ و الا به فرموده‏ ی قرآن، تمام انسان ها با سرشت حق‌گرا به دنیا می آیند . آیه‏ ی مورد بحث، با توجّه به همین نکته، گروه نخست را « صاحبان شرح صدر»، و گروه دوّم را «سنگ دلان» معرّفی کرده است. شرح صدر بدین معناست که انسان وجود خود را برای پذیرفتن حقیقت آماده کند؛ همچون زمین حاصل خیزی که باران را با کمال میل می پذیرد و از برکت آن، پر از گل های زیبا و درختان بارور می شود. در مقابل، سنگدلی بدین معناست که قلب انسان، حق را نپذیرد و در برابر آن مقاومت کند؛ همچون سنگی که در برابر آب زلال مقاومت می کند و اجازه‏ ی ورود آن را به خود نمی دهد، و در نتیجه، هیچ شکوفایی و رشدی در آن پدید نمی آید. البتّه هر یک از این دو حالت، عوامل گوناگونی دارد. در روایات پیشوایان ما آمده است که مطالعات پی گیر و مستمر، ارتباط با دانشمندان و علمای شایسته، خودسازی، یاد خدا و تهذیب نفس، همچنین پرهیز از گناه و نافرمانی خدا به‏ ویژه غذای حرام، از عوامل مهم شرح صدر هستند. برعکس، جهل، گناه، لجاجت، بحث و جدل بی مورد، هم نشینی با بدان و گنه¬کاران، و خوردن غذای حرام، باعث سنگدلی می شود. در حدیثی از امام باقر می خوانیم: «از غفلت دوری کن که باعث سنگ دلی می شود.» همچنین از امام صادق نقل شده که آن حضرت، پرخوری را مایه ی سنگدلی برشمرده اند. 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4