✍# تفسیر سوره مزمل(۱) «الْمُزَّمِّلُ»: جامه به خود پیچیده. گویا پیغمبر اسلام در وقت نزول وحی اغلب با جامه‌ای خود را می‌پوشاند. در اینجا پیغمبر گرامی با همان حالتی مخاطب قرار می‌گیرد که به هنگام وحی پیدا می‌کرد، و چنین ندائی هم برای ملاطفت با او است؛ نه معاتبت. اشاره‌ای هم به این دارد که هر مؤمنی که در دل شبها جامه به خود پیچیده است، بلند شود و خودسازی کند و اندوخته‌ای بیندوزد. صورت اصلی این واژه (مُتَزَمِّل) و از باب تفعّل است. نزول جابر گوید: قریش در دارالندوة اجتماع کردند و گفتند: براى این شخص (محمد) نامى بگذاریم که دیگران او را بدان نام صدا بزنند. گفتند: او را کاهن مى نامیم سپس گفتند او که کاهن نیست تا بدان نام او را صدا کنیم. گفتند: مجنون بگوئیم بعد گفتند: او که دیوانه نیست. گفتند: ساحر مى گوئیم سپس اندیشیدند و گفتند: او که جادوگر نیست. این سخنان به گوش پیامبر رسید خود را در میان جامه پیچید و پوشیده ساخت. جبرئیل آمد و گفت: «یا ایها المزمّل و یا ایها المدثّر».[۱] ابراهیم نخعى گوید: موقعى که رسول خدا صلی الله علیه و آله خود را در قطیفه اى پیچیده بود، این آیه نازل گردید.[۲] تفسیر آیه 📚تفسیر نوراثنی عشریروان جاویداطیب البیانبرگزیده تفسیر نمونهسایر تفاسیر 🌺 یاوران قران @yavaranQoran