🔥 (۷) ☀️ عن أبي بصير: دَخَلتُ عَلى‏ امِّ حَميدَةَ اعَزّيها بِأَبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام، فَبَكَت وبَكَيتُ لِبُكائِها، ثُمَّ قالَت: يا أبا مُحَمَّدٍ، لَو رَأَيتَ أبا عَبدِ اللَّهِ عليه السلام عِندَ المَوتِ لَرَأَيتَ عَجَباً! فَتَحَ عَينَيهِ ثُمَّ قالَ: اجمَعوا لي كُلَّ مَن بَيني وبَينَهُ قَرابَةٌ، قالَت: فَلَم نَترُك أحَداً إلّا جَمَعناهُ، قالَت: فَنَظَرَ إلَيهِم ثُمَّ قالَ: إنَّ شَفاعَتَنا لا تَنالُ مُستَخِفّاً بِالصَّلاةِ. 🍀 ابو بصير : بر امّ حميده (همسر امام صادق عليه السلام) وارد شدم تا او را در رحلت ابو عبد اللَّه (امام صادق عليه السلام) تسليت دهم. پس او گريست و من نيز از گريه او گريستم. 🍀 سپس گفت: اى ابو محمّد! (كنيه ديگر ابو بصير) اگر ابو عبد اللَّه را هنگام مرگ مى ‏ديدى، به شگفت مى‏ امدى. چشمانش را باز كرد و سپس فرمود: «هر كس را ميان من و او پيوند خويشاوندى است، گرد آوريد». 🍀 [امّ حميده‏] گفت: هيچ كس را رها نكرديم، مگر اين كه او را گرد آورديم. امام عليه السلام به آنها نگريست و سپس فرمود: «همانا شفاعت ما به سبك شمارنده نماز نمى ‏رسد». 📚 بحار الأنوار: ج 47 ص 2 🆔 لینک کانال 👇 http://eitaa.com/joinchat/332070913C6cfce71bab