دوست کافری داشت و با او شراکت می‌کرد؛ هر بار پس از نقض پیمان‌های او در شراکت، باز به شراکتش ادامه می‌داد و عقیده داشت که اگر پیمانی بسته شود باید تا پایان با او باقی ماند، سال‌ها گذشت و او تمام دارایی خود را از دست داد؛ ولی نمی‌دانست که دین محدوده تعهد به پیمان کفار را تا زمانی می‌داند که آن‌ها به عهدشان پشت نکرده باشند؛ خواه این عهد فردی باشد یا بین‌المللی و جهانی؛ إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنْقُصُوكُمْ شَيْئًا وَلَمْ يُظَاهِرُوا عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّوا إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَى مُدَّتِهِمْ (1): تا زمانی با مشرکان بر سر پیمان‌ها باقی بمانید که آن‌ها نقصی در آن پدید نیاورده‌اند. پی‌نوشت: 1) توبه، آیه 4 #حیات_طیبه_97 🌸یک مربی مرجعی برای مربیان ومبلغان👇 @yekmorabbi