‍ در روستای تویه (تویه دروار) روز ۱۵ مرداد را روز " نوسال " یا "علی علی" می نامند که در دو محله یعنی باغستان و گل آرا برگزار می شود و شرح آن چنین است : این سنت دیرینه بطوریکه از بزرگان و کهنسالان نقل شده است یادگار دوران قبل از اسلام می باشد که همراه با جمع کردن غلات و میوه های فصلی مانند زرد آلو و بادام و غیره به شکرانه این نعمت خداوندی این روز را "نوسال" و به جشن و پایکوبی می پرداخته اند . با این تفاوت که بعد از مشرف شدن مردم تویه دروار به دین اسلام به عشق و احترام امام اول شیعیان نام حضرت علی (ع) را بطور مداوم تکرار می کنند و به شادی می پردازند تا موجب پربرکت شدن سفره هایشان شود . در چهاردهمین روز مرداد ماه تنور های سنتی هیزمی روستا روشن شده تا آماده برای پخت نان های مختلف از قبیل لواش و نان شیرینی (سیرو) نان روغنی (خشک نون) و نان فتیر که پر از مغز گردو و پیاز داغ و گاهی هم با سبزی محلی و تزئین شده با گیاهی شبیه زعفران بنام گل گاجنیر (جوهر زعفران) تهیه می گردد . در آن شب تقریبا در همه منازل شام دو برابر پخته می شود تا مخصوصا کودکان شام اضافه را که معمولا ته چین با گوشت گوسفند می باشد را صبح زود روز پانزدهم مرداد به محل اجرای مراسم که در دو محله تویه دروار یعنی باغستان و گل آرا برده تا همراه با میوه های فصلی و حلیم و غذاهای موجود دیگر میل کنند . در باغستان مکان مورد نظر قلعه باستانی بجا مانده از دوران قبل از اسلام بنام قلعه "گنبو " یا همان قلعه "گنبد" که یقینا آتشگاه یا آتشکده ای بوده است و کاربردهای نظامی و امنیتی روستا را نیز علاوه بر مراسم جشن نوسال بعهده داشته است برگزار می شود ، یعنی اگر مهاجمین و راهزنان به روستا حمله ور می شدند ، دیده بان روی قلعه در روز هنگام با دود کردن و در شباهنگام با روشن کردن آتش مردم را مطلع و آماده دفاع از روستا می نموده اند . در نبود وسائل ارتباطی امروزی عقل سلیم می گوید این نوع اطلاع رسانی از طریق روشن کردن آتش صحیحترین هشدار از خطر پیش روی بوده است و به اشتباه مردم را آتش پرست می خوانده اند ، در صورتیکه هزاران سال مردم تویه دروار خداوند یگانه را سپاسگذار بوده اند. 🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻 @zadgahamtuyehdarvar