بشری
📚 🍀۳۷ 🔸در اين زمان معاويه بر سراسر كشورهاى اسلامى تسلط پيدا كرده بود؛ نه تنها شام، بلكه مصر، عراق، حجاز، يمن و شمال آفريقا هم تحت تسلط او بود. از خاندان پيغمبر(صلى الله عليه وآله)فقط امام حسن(عليه السلام) مزاحم او بود كه ايشان را هم با جريان صلح از ميدان سياست كنار زد. ♻️ در اين شرايط معاويه احساس مى‌كند كه مى‌تواند هر كارى را كه بخواهد انجام دهد. معاويه آن قدر از عوامل ياد شده استفاده كرد كه شايد بتوان گفت خون دلى كه امام حسن(عليه السلام) و بعد از ايشان امام حسين(عليه السلام) تا بعد از ده سال از وفات امام حسن(عليه السلام) خوردند، از غربت و مظلوميت سيدالشهداء(عليه السلام) در روز عاشورا بيش تر است. ♦️متأسفانه نه ما از آن دوران اطلاع كاملى داريم و نه اين مسأله چيزى است كه احساسات و عواطف مردم را تحريك كند و با ذكر آن ها بتوان آن خاطره ها را تجديد كرد. 📍بايد با عقل فهميد كه چه ظلمى بر اين خاندان(عليهم السلام) مى‌شد و چه خون دلى مى‌خوردند. آن قدر تبليغات كردند كه حتى در تمام نماز جمعه ها بايد ـ العياذ بالله ـ رسماً به اميرالمؤمنين(عليه السلام) لعن مى‌كردند و اين جزء آداب عبادى مردم شده بود. هر خطيب نماز جمعه بايد على(عليه السلام) را لعن مى‌كرد؛ مردم در قنوت نمازشان لعن على(عليه السلام) را مى‌گفتند، امام حسن و امام حسين(عليهما السلام)اين مسائل را مشاهده مى‌كردند، ولى نمى‌توانستند اقدامى انجام دهند. 🔹تا زمانى كه امام حسن(عليه السلام) حيات داشتند، امام حسين و امام حسن(عليه السلام) به يكديگر دلخوش بودند؛ اما بعد از شهادت امام حسن(عليه السلام) ، امام حسين(عليه السلام) آن قدر خون دل خورد و به قدرى تنها شد كه كسى را نداشت كه حتى با او درد دل كند. آن حضرت در تمام ده سال باقيمانده از عمر منحوس معاويه در مدينه ماند و خون دل خورد. از زمان شهادت اميرالمؤمنين(عليه السلام) تا داستان كربلا در حدود بيست سال طول كشيد. حدود ده سال از اين مدت، امام حسن(عليه السلام) هم در قيد حيات بودند، ولى در ده سال آخر آن، امام حسين(عليه السلام) تنها بودند.  ✍ آیت الله مصباح یزدی ✨ 🌺 ✨ بشری 🌺 @zanan_enghelaby
22 مشاهده