۱۷- برخی اشکالات در قوّه ی قضاییّه از جمله در وظایف دادگاه ویژه ی روحانیّت من اوّل از شما تشکّر میکنم، به خاطر صحبتهایی که اوّلِ حرفهایتان در مورد مردم داشتید. دیدی که در جامعه نسبت به نظرهای شما وجود دارد، متأسّفانه جور دیگری است. با بیانات شما، این دید تا حدود زیادی اصلاح شد. جامعه یعنی شما دیگر؟ واّلا خب من که همین حرفها را همیشه در صحبتم میگویم. ببینید این صراحت گفتار... نه، ما با همین صراحت همیشه میگوئیم. من در ملاقات با مجلس خبرگان هم در نوبت گذشته همین حرفها را مفصّل گفتم و جاهای دیگر هم همین طور. پس اشتباه از من بود. بعد من سؤالی که میخواستم مطرح کنم در مورد قوّه ی قضائیّه بود. بعد متأسّفانه الان فکر میکنم ممکن است این شائبه برای شما پیش بیاید که ممکن است نیّت من صادقانه نباشد. به همین خاطر هم از شما خواهش میکنم که اگر فکر میکنید همچنین مسئله ای هست این سؤال حذف بشود، من سؤال دیگری را مطرح بکنم. سؤالتان را بکنید، حرفتان را بزنید، گفتم مقدّمات را حذف کنید. به نظر ما جوانها، یک سری اشکالات در سیستم قضایی وجود دارد. بدون اینکه قصد تخطئه ی خدمات مسؤولی را داشته باشیم، این را عرض میکنم. من حرفهای شما را قبول دارم. فرمودید که سیستم قضایی اصلاح شده، از ده سال پیش بهتر شده. من معتقدم که فردایش هم از امروزش بهتر است. امّا بعضی اشکالات کوچک هست که هم بهانه میدهد به دست بهانه گیرها، و هم واقعیتی است که یک مقدار ضعف حساب میشود. ببینید، مثلاً سال گذشته یکی از بلندپایه ترین مقامات - که شما قطعاً متوجّه منظورم میشوید - یک اصلی از اصول قانون اساسی را به صورت بخشنامه اعلام کردند؛ آن هم بعد از گذشت بیست سال از انقلاب اسلامی. من فکر نمیکنم این شایسته ی جمهوری اسلامی ایران باشد که اصلی از اصول قانون اساسی فراموش شده باشد و ایشان مجبور شود یک اصل را به صورت بخشنامه اعلام کند. این اصل میگوید متّهم را نمیشود بیشتر از ۲۴ ساعت در بازداشت نگه داشت. بعد همین اصل هم در بسیاری از بازداشتگاهها متأسّفانه رعایت نمیشود؛ خصوصاً در بازداشتگاههای نیروهای اطّلاعات و بعضاً دادگاههای انقلاب یا دادسرای ویژه ی روحانیّت. یک مسائلی هم درباره ی دادگاه ویژه ی روحانیّت مطرح میشود. در واقع دادگاه ویژه ی روحانیّت میراث امام است و فکر میکنم اکثر جوانها هم معتقدند که وجودش ضرورت دارد؛ امّا یک ابهامی که وارد است، این است که دادگاه روحانیّت در قانون اساسی نیست. بعد یک شیوه‌هایی هم در دادگاه ویژه ی روحانیّت اعمال میشود؛ مثل این که در انتخاب وکیلها مشکل دارند، یا مثلاً سیستم تجدیدنظری که وجود دارد، یا بعضاً رأیهایی که میدهد، یا مطبوعاتی که با حکم دادگاه ویژه ی روحانیّت تعطیل میشود. همچنین آیا دادگاه ویژه ی روحانیّت میتواند در مورد افراد غیر روحانی اظهارنظر کند یا خیر؟ آیا بهتر نیست به خاطر اینکه این نواقص کوچک برطرف شود، سیستم دادگاه ویژه ی روحانیّت به صورت مدوّن و کاملاً برنامه ریزی شده در قانون اساسی پیش بینی شود؟ دستگاه قضایی - همین طور که میفرمائید - اشکالاتی دارد. من به هیچ وجه منکر نمیشوم که در دستگاه قضائی - مثل دستگاههای دیگر - اشکالاتی هست و باید اینها اصلاح شود؛ منتها این چند تا اشکالی که شما گفتید، خوشبختانه اینها نیست. مثلاً همان بازداشت که میفرمائید - بازداشتِ ۲۴ ساعت - بدون حکم دادستان است؛ وَالّا اگر چنانچه دستگاه قضائی حکم کند، در موارد متعدّدی خیلی بیش از ۲۴ ساعت هم میشود نگه داشت؛ هیچ اشکالی هم ندارد. البتّه بازداشتگاههای موقّت در اختیار قوّه ی قضائیّه نیست؛ در اختیار دولت است، در اختیار وزارت اطّلاعات است؛ امّا آنها ادّعاشان این است که بدون حکم دادستان، این کار را نمیکنند. اگر موردی معلوم بشود که کسی بدون حکم دادستان این کار را کرده، قطعاً تعقیب قضائی میشود. یعنی اینجور نیست که ما مثلاً بگوئیم افراد را ۲۴ ساعت بیشتر نگه میدارند یا چه میکنند. در همین قضایای محاکمات اخیرِ اوایل امسال که جنجالی بود و سر و صدا بود و حرفهایی زده میشد و میگفتند خلاف قانون بوده، بنده فرستادم تحقیق کردند، بررسی کردند. نه! مسؤولین دستگاه قضائی، حجّت قضائی دارند، مقرّرات دارند؛ مشخّص است که دارند چه کار میکنند. دادگاه انتظامی قضات با کسی رودربایستی ندارد. از هر قاضی ای که به دادگاه انتظامی قضات شکایت شود و حکم محکومیّت صادر شود، دادگاه انتظامی قضات او را منفصل میکند؛ گاهی هم زندانی میکند. قضات از این مسئله خیلی حساب میبرند. دادگاه ویژه ی روحانیّت یکی از حسنات امام است. این دادگاه خلاف قانون نیست؛ یعنی قانون اساسی این را نفی نکرده. اوّلاً من فلسفه ی دادگاه ویژه ی روحانیّت را به شما بگویم.