🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_261 و قال عليه السلام لَمّا بَلَغَهُ‌ إغارَةُ‌ أصْحابِ‌ مُعاوِيَةَ‌ عَلَى الْأنْبارِ، فَخَرَجَ‌ بِنَفْسِهِ‌ ماشِياً حَتّى‌ أَتَى‌النُّخَيْلَةَ‌ فَأدْرَكَهُ‌ النّاسُ‌، وَ قالُوا: يا أَميرَ الْمُؤمِنينَ‌ نَحْنُ‌ نَكْفيكَهُمْ‌، فَقَالَ‌ مَا تَكْفُونَني أَنْفُسَكُمْ‌، فَكَيْفَ‌ تَكْفُونَني غَيْرَكُمْ‌؟ إِنْ‌ كَانَتِ‌ الرَّعَايَا قَبْلي لَتَشْكُو حَيْفَ‌ رُعَاتِهَا، وَ إِنَّني الْيَوْمَ‌ لَأَشْكُو حَيْفَ‌ رَعِيَّتي كَأَنَّني الْمَقُودُ وَ هُمُ‌ القَادَةُ‌، أَو الْمَوْزُوعُ‌ وَ هُمُ‌ الْوَزَعَةُ‌! اين سخن را هنگامى امام عليه السلام بيان فرمود كه خبر حملۀ اصحاب معاويه به انبار (يكى از شهرهاى شمالى عراق) و غارت كردن آن‌جا را شنيد. امام عليه السلام شخصاً پياده به طرف نخيله (منزلگاهى نزديك كوفه كه محل اجتماع لشكر بود) حركت كرد. مردم خود را به امام عليه السلام رساندند و عرض كردند: اى اميرمؤمنان ما از عهدۀ آنان برمى‌آييم (و آن‌ها را سر جاى خود مى‌نشانيم). امام عليه السلام فرمود: شما از عهدۀ مشكلات خود برنمى‌آييد چگونه مى‌توانيد مشكل ديگران را از من دفع كنيد. رعاياى پيش از من از ستم فرمانروايانشان شكايت داشتند؛ اما من امروز از ستم رعيتم شكايت دارم. گويى من پيروم و آن‌ها پيشوا و من محكومم و آن‌ها حاكم. ١ مرحوم سيّد رضى در اين‌جا مى‌افزايد:«هنگامى كه امام عليه السلام اين سخن را در ضمن يك گفتار طولانى - كه قسمت برگزيده‌اى از آن ضمن خطبه‌ها گذشت - بيان كرد، دو نفر از يارانش جلو آمدند. يكى از آن‌ها عرض كرد: من جز اختيار خودم و برادرم را ندارم. امر فرما تا اطاعت كنيم. امام عليه السلام فرمود: شما دو نفر در برابر آنچه من مى‌خواهم (كه بسيج يك سپاه است)، چه‌كارى مى‌توانيد انجام دهيد؟ (فَلَمّا قالَ‌ عليه السلام هذَا الْقَوْلَ‌، في كَلامٍ‌ طَويلٍ‌ قَدْ ذَكَرْنا مُختارَهُ‌ فِي جُمْلَةِ‌ الْخُطَبِ‌، تَقَدَّمَ‌ إِلَيْهِ‌ رَجُلانِ‌ مِنْ‌ أصْحابِهِ‌ فَقالَ‌ أَحَدَهُما: إنّي لا أمْلِكُ‌ إلّا نَفْسي وَ أخي فَمُرْ بِأَمْرِكَ‌ يا أمِيرَ الْمُؤمِنينَ‌ نُنْقَدْ لَهُ‌، فَقالَ‌ عليه السلام: وَ أَيْنَ‌ تَقَعَانِ‌ مِمَّا أُرِيدُ؟) .