البته اين ارتباط در دوران عثماني ظرايف و پيچيدگي‌هاي خاص خود را يافت. همواره علمايي که در عراق امروز مستقر بوده اند در زندگي سياسي و مذهبي ايران نقش بازي کرده اند و در مقابل فقهاي درجه اول و با نفوذ عراق از ايران آمده اند. دو مرجع بزرگ تقليد اخير در عراق، ابوالقاسم خويي و علي سيستاني هر دو ايراني هستند. سيستاني معمولا از طريق نوشتار و يا گفتارهايي که توسط زيردستانش بازگو مي‌شوند با مقلدينش ارتباط برقرار مي‌کند و عربي را بالهجه محسوس فارسي صحبت مي‌کند. علماي شيعه نقش عملي امامان را در پيشبرد امور به عهده گرفتند و از آن بيشتر نقش حافظان شريعت ونيابت امام دوازدهم را نيز در دوران غيبت وي از آن خود کردند. شيعيان معتقدند که امام دوازدهم به خواست خدا غيب شده واز دسترس انساني به دور است و ظهور مجدد او آغازگر دوره آخرالزمان و جاري شدن عدل مطلق خواهد بود. در دوران غيبت امامت به طور دائم متعلق به امام دوازدهم يا امام زمان (مهدي) است. با ظهور مجدد او دوراني از حکومت عدل آغاز مي‌شود و تا بازگشت مجدد مسيح ادامه مي‌يابد که با پايان جهان همراه است. آنچه که قرار است در حاشيه بازگشت امام دوازدهم اتفاق بيفتد بسيار به پيش گويي‌هاي مسيحيان و يهودي‌ها در باره آخرالزمان و جنگ واپسين شباهت دارد. تاريخ نگاران بر اين اعتقادند که مهدي باوري شيعيان ريشه در باور‌هاي زرتشتي و يهودي- مسيحي دارد اما شيعيان بازگشت مهدي را حقيقتي معين از سوي خدا مي‌دانند و هر گونه شباهتي را با پيش گويي‌هاي مذاهب ديگر دال بر حقانيت مهدي مي‌پندارند. در ميان مسلمانان در مجموع تنها شيعيان هستند که چنين باوري به مهدي دارند. سني‌ها به بازگشت شخص خاصي که آغازگر دوره آخرالزمان باشد باور ندارند. به باور سني‌ها مهدي صرفا يکي از نوادگان پيغمبر است که دين اسلام را احيا خواهد کرد. از جمله اين احيا گران مهدي سودان است که جنگجويانش در ۱۸۸۵ ميلادي ارتش انگليس را در خارطوم شکست دادند و فرمانده آن ژنرال چارلز گوردون را به قتل رساندند. هر چند شيعيان از ابتداي کار مانند مسيحيان و يهودي‌ها ظهور مهدي را به آخر زمان حواله کرده اند و به اين ترتيب نقشي براي اين ظهور در زندگي روزمره شان قائل نبوده اند اما در عين حال انتظارظهور او همواره با آنهاست و در زمانهاي بحراني به جستجوي نشانه‌هاي ظهور مي‌پردازند. جهاد براي شيعيان بيش از هر چيز در بافتار ظهور مهدي معنا مي‌يابد: پيش انداختن ظهور مهدي و شمشير زدن در رکاب او. امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357