🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_269 و قال عليه‌السلام النَّاسُ‌ فِي الدُّنْيَا عَامِلاَنِ‌: عَامِلٌ‌ عَمِلَ‌ فِي الدُّنْيَا لِلدُّنْيَا، قَدْ شَغَلَتْهُ‌ دُنْيَاهُ‌ عَنْ‌ آخِرَتِهِ‌، يَخْشَى عَلَى مَنْ‌ يَخْلُفُهُ‌ الْفَقْرَ وَ يَأْمَنُهُ‌ عَلَى نَفْسِهِ‌ فَيُفْني عُمُرَهُ‌ فِي مَنْفَعَةِ‌ غَيْرِهِ‌، وَ عَامِلٌ‌ عَمِلَ‌ فِي الدُّنْيَا لِمَا بَعْدَهَا، فَجَاءَهُ‌ الَّذِي لَهُ‌ مِنَ‌ الدُّنْيَا بِغَيْرِ عَمَل، فَأَحْرَزَ الْحَظَّيْنِ‌ مَعاً، وَ مَلَكَ‌ الدَّارَيْنِ‌ جَمِيعاً، فَأَصْبَحَ‌ وَجِيهاً عِنْدَ اللّهِ‌، لَا يَسْأَلُ‌ اللّهَ‌ حَاجَةً‌ فَيَمْنَعُهُ‌. امام عليه السلام فرمود: مردم در دنيا دو گروهند: گروهى تنها براى دنيا تلاش مى‌كنند و دنيايشان آنان را از آخرتشان بازداشته است. نسبت به بازماندگان خود از فقر وحشت دارند ولى از فقر خويش (براى جهان ديگر) خود را در امان مى‌دانند، ازاين‌رو عمر خود را در منافع ديگران فانى مى‌سازند (و دست خالى به آخرت مى‌روند). گروه ديگر براى آنچه بعد از دنياست تلاش مى‌كنند؛ سهم آنان بدون نياز به كار و كوشش فراوان از دنيا به آن‌ها مى‌رسد. چنين كسانى هر دو سود را برده‌اند و هر دو سرا را با هم مالك شده‌اند. آن‌ها در درگاه خدا آبرومندند و هرچه بخواهند خداوند از آن‌ها دريغ نمى‌دارد.