اعزام جاسوسان و فتنه گران به كوفه و بصره معاويه در اجراى سياست خود، جاسوسى از قبيلۀ «حِمْيَر» را به كوفه، و جاسوس ديگرى از قبيلۀ «بنى القين» را به بصره فرستاد تا با كسب آخرين اخبار از اين دو مركز مهم خلافت امام حسن (عليه السّلام) و ارسال اين اخبار به شام، از ضعف هاى مردم استفاده كنند، و آشوب و اغتشاش به وجود آورند. امام حسن (عليه السّلام) از آمدن اين دو جاسوس و خرابكار باخبر شد و دستور داد جاسوس مستقر در كوفه را كه به قصابى وارد شده بود، دستگير كردند و فوراً حكم اعدام او را صادر كرد و جاسوس به قتل رسيد. همچنين نامه اى به بصره نوشت و به ابن عباس اقدام خائنانۀ معاويه را اطلاع داد و به وى نيز فرمان داد جاسوس معاويه را شناسايى و دستگير كند و فوراً اعدام نمايد. امام با اين اقدام سريع و قاطع خود، موفّق شد اين توطئۀ معاويه را نقش بر آب كند و جلوى فتنه را در مراكز مهم حكومت بگيرد. توطئۀ ترور امام حسن (عليه السّلام) معاويه چهار نفر از اشراف كوفه را كه هريك به گونه اى نسبت به اميرالمؤمنين (عليه السّلام) كينه و دشمنى داشتند، براى به قتل رساندن امام برگزيد. معاويه براى مراقبت از آن‌ها و موفقيت در انجام توطئۀ خود و نيز پيشگيرى از انجام نشدن اين خواسته، جاسوسى تعيين كرد. اين چهار نفر عبارت بودند از: «شبث بن ربعى»، «اشعث بن قيس»، «عمرو بن حريث» و «حجار بن ابجر». معاويه چندين هزار درهم وجه نقد، سردارى يكى از سپاه هاى شام و ازدواج با يكى از دختران خود را به عنوان جايزۀ قتل امام براى آن‌ها قرار داده بود. امام حسن (عليه السّلام) از اين توطئه نيز باخبر شد و براى خنثى كردن آن، به طور پنهانى زره مى پوشيد و از خود حفاظت زيادى مى كرد. تا جايى كه به هنگام نماز زره زير لباس خود مى پوشيد. به سبب اين مراقبت‌ها بود كه يكى از خائنان به طور ناشناس آن حضرت را هدف نيزه قرار داد، ولى كارگر نيافتاد. #تاریخ_تشیع ✍️استاد محمد حسین رجبی https://eitaa.com/zandahlm1357