✨✨✨ مهدویت 💖 اصحاب و یاران حضرت مهدی (علیه السلام) ؛ 💖 اصحاب کهف 💖 📚 از رجعت‌کنندگان و یاران حضرت مهدی (علیه السلام) در قصه‌های قرآنی «اصحاب کهف»، نام گروهی از مؤمنان است که از ستم پادشاهی مشرک به غاری پناه بردند و سالیانی دراز به خواب عمیقی فرو رفتند. بر اساس روایات، این پادشاه مشرک «دقیانوس» و محل واقعه «اِفِسوس» دانسته شده است.(1) داستان این گروه، با اشاراتی کوتاه اما پر مغز، در آیه‌های نخستین سوره «کهف» یاد شده است. در این آیات، سخن از یکتاپرستانی است که برای گریز از پرستش خدایان دروغین، به غاری پناه بردند تا از گزند ستمکاران بت‌پرست در امان باشند . خوابی که آنان را در ربود، به فرمان پروردگار سالیانی به طول انجامید و در این مدت، چنان هیبتی داشتند که کسی را یارای نزدیک شدن و نگریستن به آنان نبود و آنان را بیدار می‌پنداشتند. این خفتگان سالیانی چند را (بر پایة آیات قرآنی، 309 سال) در همان حال گذراندند. چون به خواست الهی از خواب برخاستند، چنان گمان بردند که فقط روزی یا نصفی از روز را خواب بوده‌اند. چون یکی از ایشان، برای فراهم آوردن غذا به شهر در آمد، مردم از حال شگفت انگیزشان آگاهی یافتند و بر آن شدند بر در غار آنان، مسجدی بسازند.(2) 📚 در روایات، آنان را گروهی از یاران حضرت مهدی (علیه السلام) دانسته‌اند که در این بازگشت، از حکومت جهانی عدل و قسط، بهره وافری خواهند برد. امام صادق (علیه السلام) در این باره فرمود: هنگامی که قائم (صلی الله علیه و آله) از پشت این خانه ( یعنی کعبه ؛ توضیح از ادمین کانال ) ظهور کند، خداوند همراه او 27 تن بر می‌انگیزد که چهارده تن از قوم موسی (علیه السلام) هستند، و هشت تن از اصحاب کهف و مقداد و جابر انصاری و مؤمن آل فرعون و یوشع بن نون وصی موسی.(3) 📚 اگر چه اهل سنّت با اعتقاد به رجعت مخالفند اما برخی از مفسران آن‌ها به زنده شدن اصحاب کهف در دوران ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) اشاره کرده‌اند.(4) - - - 📚 توضیحات و منابع 1- ر.ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج14، ص411؛ حسن بن ابی الحسن دیلمی، ارشاد القلوب، ج2، ص360. 2- ر.ک: ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج12، ص354. 3- «اِذَا ظَهَرَ القائمُ مِنْ ظَهْرِ هَذا البَیْتِ بَعَثَ اللهُ مَعَهُ سَبْعَةً وَعِشْرینَ رَجُلاً مِنْهُم اَرْبَعَةَ عَشَرَ رَجُلاً مِنْ قَومِ مُوسی و اَصْحابُ الکَهْفِ ثَمانِیَةٌ وَالمِقدادُ وَجابِرُ الاَنْصارِیُّ وَمُؤمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ وَ یُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَصیُّ مُوسی»، ر.ک: طبری، دلائل الامامة، ص248؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص266. 4- محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القران، ج10، ص390؛ سیوطی، الدر المنثور، ج4، ص215؛ متقی هندی، البرهان، ص150، ح15. 🆔https://eitaa.com/zandahlm1357