ابن عنین بیمار شد، به سلطان این دو بیت را نوشت: بچشم آن بزرگی به من بنگر که از هرگونه نعمت تو را برخوردار ساخته، و تو را بیش از کسی شادکام می‌سازد. من مانند الذی هستم و محتاج به حوائج آن (صله و عائد)، دعا و ستایش مرا بپذیر. انظر الیّ بعین مولیً لم یزل یوالی النداء و تلاف قبل تلافی انا کالذی احتاج ماتحتاجه فاغتنم دعائی والثناء الوافی سلطان به عیادتش شتافت و به او هزار دینار داد و گفت تو الذی هستی و این صله است و من نیز عائد می‌باشم. حرف سلطان که گفت من عائد هستم به سه وجه قابل حمل است. ۱- من عائد موصول هستم. ۲- من عیادت کننده تو هستم. ۳- بار دیگر صله می‌فرستم. کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357