یادداشت ۲۵ ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ چه کنیم تا کمتر بیمار شویم؟ (توضیح اجمالی تا نظریه پیشگیری ساختاری از بیماری را دقیق تر بخوانیم) معمولا وقتی حرف از بیماری می شود ذهن ها به سمت مصرف قرص و دارو می رود و وقتی حرف از پیشگیری از بیماری می شود به سمت واکسن و مصرف ویتامین ها و پروتئین ها! اما اگر با زاویه دید دیگری به مسئله سلامت و پیشگیری از بیماری نگاه کنیم خواهیم دید که سلامت فرد و جامعه یا پیشگیری از بیماری موضوعی چند وجهی است که نه تنها با مصرف دارو و واکسن حل نمی شود بلکه با مصرف دارو هایی که ده ها عوارض ناخواسته دارد بیماری بیشتر هم می شود. به دیگر سخن باید گفت مجموعه رفتار ها و روش زندگی ماست که موجب بیماری یا پیشگیری از بیماری می شود. سبک زندگی را نمی توان با زاویه دید عرفی به لایف استایل و امثال اینها معنا کرد و انتطار داشت بیماری و بیمار زیستن حل شود؛ چرا که نگاه عرفی و اجمالی ما به سبک زندگی موجب هضم شدن در سبک زندگی مدرن و ماشینی (غلط) خواهد شد. (مثل موشی که توسط ماری خورده می شود) اما در مقابل اگر سبک زندگی جامع معنا شد می توانیم در مقابل سبک زندگی غلط امروز مقاوت کنیم و سالم تر زیست کنیم. اگر بخواهیم تعریفی جامع از سبک زندگی ارائه کنیم باید بگوییم سبک زندگی یعنی نوع تنظیم رابطه فرد با انسان ها. بنابر متون دینی 13 صنف از انسان ها هستند که اگر رابطه هر فرد با آنها تنظیم شود، سبک زندگی ما هم به شکل مطلوب تنظیم خواهد شد و در نهایت زندگی سالم تری خواهیم داشت و بسیار کمتر بیمار خواهیم شد. تنظیم رابطه فرد با 13 صنف = زندگی سالم تر به طور مثال یکی از صنف های ۱۳ گانه، الگوها و امام هایی است که انتخاب می کنیم. اگر وزارت بهداشت الگو و امام خود را WHO (سازمان بهداشت جهانی) قرار نمی داد و پروتکل های فقهی مدیریت کرونا را قبول می کرد، سریع تر، ارزان تر و با تلفات کمتری از همگیری کرونا عبور می کردیم. مخلص کلام اینکه مهم ترین روش برای پیشگیری از بیماری توصیه به استفاده از فلان قرص یا فلان واکسن نیست بلکه نظام سازی با هدف تنظیم روابط هر فرد با 13 صنف است. @zavieh_did پ.ن مبتنی بر تتبع فقهی؛ تنظیم صحیح روابط انسانی؛ شامل: سیزده بخشِ ۱- تنظیم رابطه فرد با امام، ۲- تنظیم رابطه فرد با معلم، ۳- تنظیم رابطه فرد با رفیق، ۴- تنظیم رابطه فرد با همسایه، ۵- تنظیم رابطه فرد با خانواده، ۶- تنظیم رابطه فرد با طرف تجارت، ۷- تنظیم رابطه فرد با دشمن(کفر و نفاق)، ۸- تنظیم رابطه فرد با فقیر، ۹- تنظیم رابطه فرد با یتیم، ۱۰- تنظیم رابطه فرد با ابن سبیل، ۱۱- تنظیم رابطه فرد با همسفر ، ۱۲- تنظیم رابطه فرد با مهمان و ۱۳- تنظیم رابطه فرد با شریک شغلی است.