یکی از زمینه های ایجاد روابط ناسالم نگاه مسموم است. برای انسانی که حب شهوات برای او زینت داده شده است یک نگاه کافی است تا او را از خود بی خود کند و متحول سازد. نگاه، تیری است از تیرهای شیطان چه بسا نگاهی که حسرت های طولانی را در پی دارد. لذا حضرت علی(ع)می فرماید: «دیده ها شکارگاههای شیطانند» بعضی «نگاه ها»، ویروس «گناه» منتشر می کنند پس فاصله چندانی بین نگاه و گناه نیست. کنار هر گناه دو فرمان است: شیطان می گوید: «چشم بدوز» خدای رحمان می گوید: «چشم و دیده فرو بند» تنها راهکار آسودگی دل و برچیدن این زمینه همان است که قرآن کریم می فرماید: مؤمنان نگاه خود را از نامحرم بگردانند. «قُل لِلمُؤمِنینَ یَغُضّوا مِن اَبصـرِهِم» و در روایات نیز آمده است که کسی که چشم خود را فرو بندد دل را آسوده کند. از پشت به زنان نامحرم نگاه نیفکنید. از رو به رو به زن نامحرم خیره نشوید. و اگر به طور اتفاقی نگاه به نامحرم افتاد چشم را بگردانید. و بار دیگر نگاه خود را به وی نیفکنید. حفظ نگاه مخصوص مردان نیست؛ زلیخا اسیر نگاه شده بود و زنان مصر با دیدن یوسف دست خود را بریدند. لذا قرآن کریم به زنان مؤمن نیز دستور می دهد که چشم را از نگاه به مردان اجنبی فرو بندند. لذا هنگامی که مردی نابینا خدمت رسول خدا(ص) آمد، آن حضرت از همسران خود خواست که جلسه را ترک کنند و پشت پرده قرار بگیرند. آنان با تعجب گفتند: «وی کور است.» حضرت فرمود: «شما که کور نیستید و او را می بینید.» و الگوی زنان عالم حضرت زهرا(س) فرمودند: «خیر زن در آن است که نه او مردی را ببیند و نه مردی او را ببیند.» زدست دیده و دل هر دو فریاد که هر چه دیده بیند دل کند یاد بسازم خنجری نیشش زفولاد زنم بر دیده تا دل گردد آزاد