اولین گام برای شناخت ائمه (علیهم السلام)؛ باور کردن ناآگاهی خود از سیره‌ ایشان [است]... باور کنیم که ائمه را نشناخته‌ایم... بلای بزرگ، ندانستن است... آن‌هایی که بیشتر در خود سر فرو برده‌اند تا در منابع تحقیق، و به پندار خود بیشتر سرگرم شده‌اند تا به واقعیت‌های زمان ائمه (علیهم‌السلام)، وقتی که اشکی هم از روی دلسوزی می‌افشانند، خوشحالند که با معرفت می‌گریند. ما قبول نداریم که این گریه، گریهٔ با معرفت است ولی قبول داریم که گریهٔ بی‌معرفت، به چیزی نمی‌ارزد؛ گریهٔ با معرفت لازم است. امروز در روزگار جلوهٔ تشیّع، در روزگاری که پیشرفت‌های فرهنگ فکری عالَم، مخصوصاً فرهنگ انقلابی جهان، همه جا به اصالت شیعه و... موافقت این آیین با سنت پروردگار در تاریخ و در انسان گواهی می‌دهد، در روزگاری که جا دارد انسانیت، سخن امام شیعه را بفهمد و بشناسد... هنوز وقتی که بر می‌گردیم به تاریخ صدر اسلام، می‌بینیم چهره بزرگان این مکتب [امامان معصوم] ناشناخته است. اگر نبود کوشش عده‌ای از بزرگان سَلَف [گذشته] ما که سخنان این بزرگواران را حفظ کردند، ما امروز از تشیع چیزی در دست نداشتیم؛ چون رجال تشیع را نمی‌شناختیم. #کتابخوانی #هم_رزمان_حسین_علیه_السلام #قسمت_ششم 🏴:@zeinabyavaran313