🌸🍃🌸🍃 #یک_آیه_یک_تدبر ومَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى﴿۱۲۴﴾ هر کس از یاد من دل بگرداند زندگی سختی برای او ایجاد می‌کنیم (مشکلات فراوان به او می‌دهیم) و در روز قیامت کور محشورش می‌کنیم. سوره مبارکه طه آیه 124 با کمی تدبر در این آیه به راحتی متوجه می‌شویم که خداوند، شرط برداشتن سختی و شداید و تنگی در زندگی را برای انسان نه گناه کردن و... بلکه صرفا فراموش کردن یاد خدا در زندگی معرفی می‌کند. پس فراموشی یاد خدا، بالاترین معصیت است. پس تکلیف گناهکاران در این دنیا چیست؟ انسان توبه می‌کند و بارها توبه خود را ناخواسته می‌شکند اما پس از انجام معصیت احساس شرم از خالق، عذاب وجدان از گناه، به او دست می‌دهد و باز توبه می‌کند و از او مدد ترک گناه می‌خواهد که امام صادق (ع) در این حالت می‌فرماید: بدانید در چنین حالتی خدا هنوز شما را دوست دارد که احساس گناه به شما دست می‌دهد و در سوز و گداز این گناه ناله می‌کنید و این انسان مطمئن باشد که سوز و گداز و پشیمانی از گناه بالاخره روزی، او را به توبه کامل و بدون برگشت خواهد رساند. پس خود امر احساس عذاب پس از انجام گناه و توبه در این معنی نوعی ذکر و یاد خداست. خود توبه و ذکر توبه حسنه و ثواب است که حتی اگر توبه مورد قبول حق نیز اگر واقع نشود، در آن دنیا حسنه محسوب می‌شود. ‎ ┄┄┅┅┅❅🌷❅┅┅┅┄┄ http://eitaa.com/joinchat/1384120320C0415c1301e