یادداشتی به مناسبت سالگرد شهادت سردار سلیمانی و رحلت آیت الله مصباح امیرالمومنین علیه السلام در روزهای پایانی عمرشان، یاران باوفای شهید خود را یاد کرده و گفتند: كجايند برادران من كه قدم در راه نهادند و همراه حق درگذشتند؟ عمار بن ياسر كجاست؟ ابن تيّهان كجاست؟ ذو الشهادتين كجاست؟ كجايند همانندان ايشان، برادرانمان كه با هم بر سر مرگ پيمان بستند و سرهايشان به سوى بزهكاران فرستاده شد. سپس، على (ع) دست در محاسن شريف و كريم خود زد و در گريه شد و بسيار گريست سپس، فرمود: دريغا بر برادران من، كه قرآن تلاوت كردند و آن را نيكو آموختند و در آنچه واجب بود، انديشيدند و بر پايش داشتند و سنت را زنده ساختند و بدعت را ميرانيدند و چون به جهاد دعوت شدند، اجابت كردند و به پيشواى خود اعتماد نمودند و از او پيروى كردند. نهج البلاغه، خطبه ۱۸۲. گاهی یک یار به اندازه ای ارزشمند است، که حتی ماه ها پس از شهادتش، امیرمومنان او را یاد کرده و بر فقدانش می گرید. سردار شهید سلیمانی در عرصه نظامی، و مرحوم مصباح در عرصه فقهی فرهنگی، امام زمان خویش را یاری کردند. جا دارد در فقدان این عزیزان، بگرییم و ایشان را به نیکی یاد کنیم. @zendegi_khoob