🌹معارف سجادی 🔹 اِلی مَن یَذهَبُ العَبدُ اِلّا اِلی مولاهُ، و اِلی مَن یَلتَجِئُ المَخلوقُ اِلّا اِلی خالِقِه. 📗 بنده به سوی چه کسی جز مولایش می رود؟ و آفریده به چه کسی جز آفریدگارش پناه می برد؟ 💎 در این عبارت خوف و رجاء موج میزند. خوف از گناهانش، و این که مولایش حق دارد او را تنبیه کند؛ اما در همان حال به رحمت مولایش امید دارد، و پناهی جز او نمیبیند. ❇️ امام سجاد علیه السلام به ما می آموزند که عبد هر چه قدر هم خطاکار باشد، هیچ کسی جز مولایش او را تحویل نمی گیرد، و به سوی کسی جز مولایش نمی تواند برود؛ چون همه چیزِ عبد از مولاست، حیات، رزق و ... ✳️ انسان آفریده خداست، و خالق آفریده اش را دوست دارد، و انسان پناهی جز خالق خویش ندارد؛ اگر خدا به انسان پناه ندهد، جای دیگری برای او نمی ماند. ✅ خدا در را به روی بنده باز نگه می دارد و هیچ گاه در را نمی بندد؛ این بنده هست که گاهی رو به سوی خدا نکرده و به درگاه او وارد نمی شود. 🌼 @zendegi_khoob