«می‌گویند بہ . هیچ وقت بہ خدا قول ندهید. چرا؟ چون اگر قول بدهید شما را بہ خودتان وا مےگذارد ڪہ بہ قولت عمل ڪنے. وقتے هم شما را بہ خودت واگذار ڪرد، نمی‌توانے بہ قولت عمل ڪنے. پس چہ ڪار ڪنیم؟ هم قول دهیم و هم قول ندهیم؟ . خدایا بہ مدد و ڪمڪ تو من این گناه را نمی‌ڪنم. دیگر نمےخواهم این گناه را بڪنم. آن وقت اگر آدم چنین ڪارے ڪند، یڪ ماه رمضان را برده است. این ماه رمضان را بردے؛ نباختے. یڪ وقت آدم یڪ عملے را انجام می‌دهد و قبول می‌شود و می‌گویند بردے. آن وقت ان شاء الله قبول می‌شود. بہ برڪت همان توبہ ممڪن است همہ گذشته‌ها را ببخشند...» 🇮🇷https://eitaa.com/zeynabeiyoun