در سوره بقره، آیه 272 ،خداوند به پیامبرش می‌فرماید که هدایت مردم بر عهده او نیست و تنها خداست که هر کس را بخواهد هدایت می‌کند. انفاقات شما از هر نیکویی که باشد، به نفع خودتان خواهد بود. بنابراین، تنها برای جلب رضای خداوند باید انفاق کنید و در قبال آنچه می‌پردازید، به طور کامل پاداش خواهید گرفت و مورد ظلم قرار نخواهید گرفت. این آیات به وضوح نشان می‌دهند که در زمان نزول، مسلمانان نسبت به انفاق به غیرمسلمانان دچار تردید بودند. پرسش‌هایی که از پیامبر اسلام مطرح شد، سبب نزول این آیه گردید. سیره‌ی عملی پیامبر و اهل بیت او نیز نشان می‌دهد که آنان همواره به دیگران، حتی کسانی که به آن‌ها آسیب رسانده بودند، کمک می‌کردند. پیام‌های کلیدی این آیات شامل نکات زیر است: 1. نباید از ایجاد فشار اقتصادی انتظار داشت که کفّار ایمان بیاورند؛ بلکه انفاق باید به طور بی‌هیچ قید و شرطی انجام گیرد. 2. هدایت نیازمند توفیق الهی است و تنها افرادی که دل‌هایشان آماده است، مورد هدایت قرار می‌گیرند. 3. رسیدگی به محرومان وظیفه‌ای انسانی است و انفاق به غیرمسلمانان نیز باید مدنظر قرار گیرد. 4. اسلام دینی انسان‌دوست بوده و به فقر و محرومیت درهر جامعه‌ای، چه مسلمان و چه غیرمسلمان، اهمیت می‌دهد. 5. انفاق به نفع خودتان است و روح سخاوت را در شما پرورش می‌دهد. این عمل می‌تواند از ایجاد اختلافات و تنش‌های اجتماعی جلوگیری کند. 6. انفاق باید تنها برای خداوند انجام شود؛ زیرا آثار دنیوی آن ناپایدار است، ولی پاداش اخروی آن همیشه باقی است. 7. دارایی و مال، ضروری و خیر است و باید با دست و دل باز انفاق شود، چراکه خداوند وعده داده است که هر آنچه بپردازید، به شما باز می‌گردد. 8. در روز قیامت، پاداش انفاق تنها از آن کسانی خواهد بود که برای رضای خداوند انفاق کرده‌اند. این آیه یادآور می‌شود که انفاق باید از پیوندی عمیق با خدا نشأت گیرد و نشان‌دهنده‌ی اصول انسانی در مدیریت ثروت و روابط اجتماعی است.