شهيد مطهري درباره اینکه چه چیزهایی را از خداوند طلب کنیم به جمله مهمی اشاره مي¬كند، ایشان مي-فرمايد: «يكى از بزرگان مى‏گفت: ما هميشه وقتى دعا مى‏كنيم، به خدا مى‏گوييم: خدايا به ما بده، هيچ وقت دعا نمى‏كنيم خدايا از ما بگير، در صورتى كه ما به اين دعا، بيشتر احتياج داريم؛ ما به آن چيزهايى كه خدا بايد از ما بگيرد بيشتر احتياج داريم تا آن چيزهايى كه بخواهد به ما بدهد. تا این‌هایی كه از ما بايد بگيرد از ما نگيرد هیچ‌چیز قابل دادن نيست. ما بايد بگوييم: خدايا اين حبِ جاه و مال را از ما بگير، اين حسادت¬ها را از ما بگير، اين كينه‏ها و عقده‏ها را از ما بگير، اين كدورت¬هاى قلبى را از ما بگير، اين پرده‏ها را از جلو چشم ما بردار؛ اين غَل¬ها، اين غِش¬ها، اين حِقدها، اين ضِغْن¬ها، اين شك¬ها، اين شِرك¬ها، اين كبرها، اين حسدها را از ما بگير. [ما] به اين «بگير» ها بيشتر احتياج داريم تا به اينكه چه را به ما بده. آخر تو چه هستى؟ اول حساب كن كه چه هستى و چه دارى؛ چه را طلب مى‏كنى و براى كجا طلب مى‏كنى؟ گفت: «آیینه شو جمال پرى طلعتان طلب». اول آنچه بايد از تو بگيرند آن‌ها را بيرون بريز، آنگاه بگو بده. آن وقت است كه دعاى تو مستجاب مى‏شود و «بده» ها به اجابت مقرون مى‏شوند». @zibaeihai_zendegi https://eitaa.com/joinchat/266797082Cfbb150bb47