شرح مختصری از زندگی شهید:🥀🍃 احمد پورحسین🥀🍃🇮🇷🥀 احمد، یادگار «جواد» و «معصومه» یکم فروردین ماه سال 1347 در شهر آبادان به دنیا آمد. وی دانش‌آموز چهارم متوسطه در رشته اقتصاد بود که به عنوان فرزند اسلامشهر و بسیجی، از لشگر سیدالشهدا استان تهران در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر بیست و هفتم بهمن ماه سال 1364 در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به پهلو به شهادت رسید. مزار وی در بهشت زهرای تهران واقع است. ایشان در بخشی از وصیتنامه خویش می‌نویسند: خانواده خوبم بدانید که من با عقیده و ایمان کامل راهم را انتخاب نموده‌ام و لحظه‌ای در راهم تردید به خود راه نداده‌ام چرا که اسلام دین شک و تردید نیست و هیج نقطه تاریک و مبهمی ندارد و این خود انسان است که چون هوای نفس دارد اسلام برایش سخت است و خود را رهرو آن نمی‌یابد. شهادت نقطه‌ی پایان سیر و سلوک است. انتهای راه است.نزدیکترین راه رسیدن به خداست.شهید خدا را شناخته و برای وصال لحظه شماری می‌کند. همانطورکه بچه‌های رزمنده در دعاهای خودشان ازخدا می‌خواستند شهادت و راه شهادت را. شهادت و شهید کلماتی هستند روحانی و با قداست و معنی‌دار. چرا که شهید شاهد است. بر وجود خدا بر ایمان هستی و تسلیم اوست. شهید خدا را درک کرده چنانکه در آغوشش باشد و خداوند هم مزد شهید را شهادت قرار می‌دهد یعنی وصال یعنی دیگر بس است تو رسیده‌ای. امتحانت را پس داده‌ای.من که خود را لایق شهادت نمی‌دانم مگر اینکه خداوند لطفی کند و مرا درآخر کاروان شهدا جای دهد.