ظهور نزدیک است
وَ نَبِّهْنِي لِذِكْرِكَ فِي أَوْقَاتِ الْغَفْلَةِ 2 ✳️ در دنيا شخصى كه بر اثر ، تخلّف نموده، نه تكليف جبرانى دارد و نه مستحق كيفر است. اين غفلت مستند به ساختمان طبيعى مغز است كه گاه دچار آن مى‏شود و دستورى را ناديده مى‏گيرد؛ مانند روزه ‏دارى كه به قصد اطاعت امر خداوند و وظيفه شرعى امساك كرده است، امّا روزى در اثر غفلت و برحسب عادت طبيعى بدون اين كه ماه رمضان در خاطرش باشد روزه را شكسته است. روزه او به اين عمل سهوى باطل نمى‏شود و كفاره‏اى به عهده‏اش نمى‏آيد. البته بايد دانست در انجام عمل سهوى خوب يا بد، اثر وضعى آن از بين نمى‏رود، يعنى فايده ‏ها و ضررهايى به طور تكوينى يا طبيعى به همراه دارد. كسى كه مال ديگرى را به غفلت تلف كند، چون نيّت بدى نداشته، مرتكب گناه نشده ولى ضامن قيمت آن مال است. يا كسى كه مالى را بدون توجه به فقيرى ببخشد و قصد صدقه نكند، ولى چون به انسانى كمك كرده است؛ بلاگردانى حق و دعاى خير او، به بخشنده مال مى‏رسد. به هر حال از بى‏ تفاوتى و بى‏ اعتنايى در صورتى چشم ‏پوشى مى ‏شود كه جنبه عادت پيدا نكند وگرنه چشمه عقل و بينايى انسان را كور كرده و نفس را به سركشى وادار مى‏كند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 62 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
26 مشاهده