🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۳۸🌷 یک روز و هزار سال برای خدا یکسان است: بر اساس آیات قرآن، پیامبران خدا دو وظیفه ی مهم داشتند: 1ـ بشارت افراد باایمان و نیکوکار به رحمت الهی و بهشت ابدی (تُبشیر)؛ 2ـ ترساندن کافران و گنهکاران از خشم و عذاب الهی(اَنذار). در آیه‏ ی 48 سوره‏ ی انعام می خوانیم: «ما پیامبران را بشارت دهنده و هشداردهنده می فرستیم.» پیامبر اسلام نیز مانند انبیای گذشته، مردم را به عذاب الهی هشدار می داد و به یاد کافران و گنهکاران می آورد که کفر و گناه، خشم خدا را برمی انگیزد و به دوزخ و عذاب های طاقت‏فرسای آن منجر می شود؛ امّا بسیاری از کافران، به جای پیروی از دعوت پیامبر، از درِ انکار و لجاجت وارد می شدند و می گفتند: هر چه زودتر عذاب خدا را برای ما بیاور ! آنان گمان می کردند که پیامبرهمانطور که مأمور هشدار آنان است، مأمور آوردن عذاب نیز هست. پس مسخره آمیز و توهین کنان از او می خواستند که در آوردن عذاب الهی شتاب کند و هر چه زودتر آن را بر سرشان فرود آورد! خدای بزرگ در پاسخ این درخواست ابلهانه‏ ی کافران، به پیامبر خویش دستور داد که به آنان بگوید: زیاد عجله نکنید؛ خداوند هرگز از وعده‏ ی خود تخلّف نمی کند. کسی عجله می کند که می ترسد فرصت از دستش برود و امکاناتش تمام شود؛ امّا برای خدایی که از ازل تا ابد بر هر کاری توانا بوده و هست، عجله معنا ندارد و او هر زمان که اراده کند، می تواند وعده هایش را عملی کند. برای او یک ساعت و یک روز و یک سال تفاوتی ندارد؛ زیرا هزار سال از سال هایی که ما می شمریم، برای خدا با یک روز تفاوتی ندارد. بنابراین، کافرانی که از روی حقیقت یا برای مسخره کردن این درخواست را می کنند، باید بدانند که عذاب در انتظار آنهاست و دیر یا زود سراغشان می آید، و اگر مهلتی به آنان داده شود، فرصتی برای بیداری آنان و تجدید نظر در رفتارشان است؛ ولی باید بدانند که پس از نزول عذاب، درهای توبه کاملاً بسته می شود و دیگر راهی به سوی نجات وجود ندارد. آری، یکی از صفات خدا، «حلیم» است. حلیم به کسی گفته می شود که در مجازات عجله نمی کند و آن را به تأخیر می اندازد. خداوند بارها خودش را با این صفت معرّفی کرده و به دیگران فهمانده که بنا ندارد کسانی را که از فرمانش سرپیچی می کنند، بلافاصله عذاب کند؛ زیرا خواست قطعی او این است که انسان ها در دنیا با اراده و اختیار خود، راه خوب و بد را انتخاب کنند و به مژده ها و هشدارهایی که پیامبرانش از غیب برای آنان می آورند، ایمان آورند (یؤمِنونَ بِالغَیب). اگر امّا مردم بلافاصله و پس از هر گناهی عذاب می شدند، دیگر از ترس عذابِ فوری دست به کارهای بد نمی زدند، و نه به‏ سبب ایمان به وعده های خدا در آینده. از این رو خداوند به مردم مهلت داده است تا شاید در فرصت زندگی شان توبه کنند، و اگر هم بر کفر و گناه پافشاری کردند، عذابشان زیادتر شود! #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛