📊بخشی از بودجه کلان و اَبَر تریلیاردی کشور ایران، صرف پرداخت حق عضویت نهادهای بین‌المللی می‌شود. 🔸ای کاش برآوردی از سال‌های عضویت ایران در این نهادها انجام می‌شد مبنی بر این‌که آیا در برابر هزینه‌ای که به این‌ها داده‌ایم، ارزش و ثمر مثبتی برای کشور حاصل شده است؟ ❓دادن این همه پول، ارزشش را داشته که عضو این نهادها بمانیم یا فقط پول داده‌ایم، بی هیچ دستاورد مثبتی؟ (ای بسا ضرر و زیان‌ هنگفتی هم از این سازمان‌ها به ما رسیده؛ مثال واضح: WHO) عضویت در برخی از این نهادها، تا چه حد ضروری است؟ مثلاً عضویت در: ➖کانون بین‌المللی منتقدان تئاتر ➖موسسه بین‌المللی علوم اداری بلژیک ➖پروتکل‌های مربوط به سوراخ لایه اوزون (مونترال و وین) ➖مرکز مکانیزاسیون کشاورزی پایدار ملل متحد ➖تابش سینکروترون برای تحقیقات علوم تجربی در خاورمیانه با حق عضویت حدود یک میلیون دلار در سال) (مرتبط با پروژه سرن)؛ 💢یکی از غم‌بارترین بخش‌ها، پرداخت حق عضویت به نهاد متخاصمی چون آژانس انرژی اتمی است: 🔹سالانه حدود 1 میلیون و 300هزار یورو + بیش از 200هزار دلار به این نهاد می‌دهیم تا با ما دشمنی کند! در واقع خرج دشمنی کردن‌شان را هم خود می‌دهیم. 🔸همچنین ارقام هنگفتی هم برای و سازمان‌های مرتبط با آن می‌دهیم. 🔹با یک نگاه سردستی، میزان حق عضویت‌های پرداختی برای دستکم بیش از 200 مؤسسه بین‌المللی (که هر کدام، واحدهای پولی جداگانه دارند: دلار، یورو، فرانک سوییس و...) حدود چندصدهزار دلار، به علاوه چندصدهراز یورو و همین طور مبالغ کلانی در قالب فرانک سوییس است (سایر مبالغ با واحد پولی دیگر، بماند...) 🔸مثلاً با در نظر گرفتن معوقات (راستی مگر هر سال بودجه این نهادها مشخص نشده؟ پس علت وجود بدهی چیست؟) ارقام پرداختی برای سال جاری به: ➖سازمان ملل، بیش از 50 میلیون دلار، ➖برای سازمان فائو، حدود 9 میلیون دلار+ بیش از 5 میلیون یورو، ➖بیش از 13 میلیون دلار برای موسسه تابش سینکروترون، ➖بیش از 1 میلیون و 700 هزار فرانک سوییس به سازمان بین‌المللی مهاجرت، ➖بیش از 1 میلیون و 700 هزار یورو به سازمان یونیدو می‌باشد (اینها مشتی بودند، نمونه خروار!) ❓چرا جمهوری اسلامی ایران، به‌رغم انقلابی که در سال 1357 داشت، هنوز هم پایبند سازمان‌هایی است که عمدتاً پهلوی دوم، پس از جنگ جهانی به آنها پیوست؟ (البته سازمان‌هایی هم پس از انقلاب تأسیس شدند که جمهوری اسلامی ایران مثل دوران پهلوی عضوشان شد) 🔹درد آنجاست که ما با اوامری که از این سازمان‌ها می‌آید (که اکنون در رأس آنها، قرار دارد و کلیه سازمان‌های وابسته به سازمان ملل، در تلاش برای اجرای این سند در زمینه کاری خود در کشورهای مختلفند) و خود را ملزم به اجرای‌شان می‌دانیم (و بدین ترتیب، عملاً استقلال‌مان را مسلخ برده‌ایم و هرچه نهادهای بین‌المللی امر کنند، می‌پذیریم) مستعمره شده‌ایم و طنز تلخ آن است که هزینه این استعمار را از جیب خویش می‌پردازیم! 🔸توضیح: اعداد و ارقام ارائه شده در این نوشتار، با توجه به بودجهء 1401 و 1402 است. Eitaa.com/CoronaDeception