و حال زمان وصالش به آغوش پدر فرا رسیده تا عمه جانش (س) را تنها بگذارد و در گوشه خرابه‌ شام آرام گیرد. در همین لحظه بود که حضرت زینب(س)  در هنگام وداع، ناگاه سر از محمل بیرون آورد و خطاب به مردم شام : «ای اهل شام، از ما در این خرابه امانتی مانده است؛ جان شما و جان این امانت. هر گاه کنار قبرش بروید (او در این دیار غریب است) آبی بر سر مزارش بپاشید و چراغی در کنار قبرش روشن کنید» 📚ریاض‌القدس. ج۲.ص۲۳۷