اگر انـــسان مــیدانست که چه ارزش و قدرت و عــظمتی دارد حتی یک لحظه به دنــیا و لذتهایش و مـــاندن فکـر نمیکرد... اگر میدانست چه خلقت زیبا و چشم نوازیست عالم هر دم در پی دیدن آن از زمیـــن پــر میکشید... اگـــر درک میکرد چیزهای با ارزش آفرینش را و تفکر میکرد در آنان هــرگز محو ســـرابی دنــیا نمی گشت...