🔰چرا شیرینی مهربانی خدا را حس نمی‌کنیم؟! 🔰 یک‌دلیلش «یأس از رحمت خدا» است 🔴 #چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ ج۱ 🔸چرا فرموده‌اند برای شروع هر کاری «بسم‌ الله الرحمن الرحیم» بگویید و دائماً یادآوری کنید که «خدا مهربان است»؟ یکی از دلائلش این است که «شما در درون قلبت مدام تولید‌کنندۀ یأس نسبت به رحمت خدا هستی» ابلیس هم به این یأس کمک می‌کند. 📌ما به مهربانی و رحمت خدا محتاجیم؛ خیلی بیشتر از نیاز کودک به محبت مادر. این در واقع شارژِ روح و انرژیِ حیات ماست. البته هرکسی این نیاز خود را نمی‌فهمد. آیا تو احتیاج خودت را به مهربانی خدا می‌فهمی؟ 🔸اوصاف ماه رمضان در واقع وصف مهربانی خداست؛ اگر این اوصاف در ما نشاط و لذت ایجاد نکند، یعنی «مهربانی خدا را درک نکرده‌ایم!» 📌می‌دانید چه‌کسی رابطه‌اش با خدا قطع است؟ کسی که شیرینیِ مهربانی خدا را نمی‌چشد و عمیقاً آن‌را تمنا نمی‌کند و از آن لذت نمی‌برد. 🔸چگونه مهربانی خدا را تمنا کنیم؟ باید خیلی به مهربانی خدا معتقد باشی، نه اینکه با سوءظن درِ خانۀ خدا بروی و بگویی «یعنی خدا می‌بخشد؟! اصلاً مرا آدم حساب می‌کند؟! صدایم را می‌شنود؟» 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۲.۲۶

#نکته💠 🏴یکی از موانع درک رحمت خدا، «یأس ناشی از گناه» است 🔘چرا آدم در اثر گناه از رحمت خدا مأیوس می‌شود؟ ⚫️#چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ ◾️خوب‌ها به‌دلیل عُجب و غرورشان و بدها به‌دلیل گناهشان از رحمت خدا بهره نمی‌برند. 🔳 بااینکه آدم وقتی گناه می‌کند بیشتر باید مغفرت و رحمت خدا را تمنا کند اما برعکس؛ کمتر تمنا می‌کند، لذا کم‌تر مشمول رحمت الهی می‌شود. 🔲 خودِ گناه مانع می‌شود که آدم استغفار کند؛ مکانیزمی در وجود انسان هست که بعد از گناه، آدم را از رحمت خدا مأیوس می‌کند. ☑️چرا آدم در اثر گناه خودبه‌خود مأیوس می‌شود و استغفار نمی‌کند؟ یک عامل بیرونی دارد(ابلیس) یک عامل درونی(تکبر) ◾️گناه و معصیت در اصل، ناشی از «تکبر» است؛ وقتی این تکبر در گناه متجلی شد، ریشۀ آن در وجود انسان قوی‌تر می‌شود. 🔘 از طرف دیگر، طلب مغفرت و تمنای رحمت خدا «تواضع» و «کوچکی» می‌خواهد، ◾️ لذا کسی که با انجام گناه، تکبر خودش را تقویت کرده، برایش سخت است که از خدا طلب رحمت کند. 🏴🏴🏴

💠 #چگونه_مهربانی_خدا_را_باور_کنیم؟ ج۳ 🔸برای اینکه مهربانی خدا را باور کنیم از کجا باید شروع کنیم؟ (غیر از «توجه به نظم آهنینِ عالم» که قبلاً بیان شد) یکی دیگر از نقاط عزیمت و آغازین برای باورکردن رحمانیت و مهربانی خدا «تفکر» است. 📌فکر کن به اینکه «چرا خدا من را آفرید؟» دلیلی نمی‌تواند داشته باشد جز اینکه خدا «می‌خواهد مهربانی کند» مثلاً اگر بگویند: «تو را برای آگاه‌شدن، آفریده است» می‌گویی: «خُب بعد از اینکه آگاه شدم، آخرش به من چه می‌رسد؟!» 🔸اگر بگویند: «خدا تو را آفریده است تا کمال پیدا کنی!» این هم دلیل قانع‌کننده‌ای نیست! اما وقتی موضوع مهربانی و محبت را مطرح کنند، می‌گویی: «خوب شد که مرا آفرید! حالا چطوری این مهربانی بیشتر می‌شود؟» 🚩مسجد امام صادق(ع)- ۹۷.۰۲.۲۸ استاد پناهیان