بیاد مادر عباس دیده تر گشته
زداغ ماتم او آسمان سیه پوش است
تمام اهل فلک نوحه خوان و نالانند
امان ز غربت دنیا مدینه خاموش است
▪️▪️▪️▪️▪️
▪️▪️▪️▪️▪️
کجاست حضرت عباس تا که گریه کند
برای غربت آن مادری که محزون بود
بیاد کرب و بلا و غروب عاشورا
همیشه ناله به لب داشت قلب او خون بود
▪️▪️▪️▪️▪️▪️
کجاست حضرت عباس تا که گریه کند
برای غربت آن مادری که محزون بود
بیاد کرب و بلا و غروب عاشورا
همیشه ناله به لب داشت قلب او خون بود
▪️▪️▪️
ندیده دیده عالم به غیر امّا بنین
که مادرانه کند مادری برای حسین
تمام غصّه اش این بود تا دم آخر
دریغ میشدم ایکاش من فدای حسین
▪️▪️▪️▪️▪️▪️
به خانه علی آمد دهان مردم بست
بنای عزّت خود خوب پایه ریزی کرد
به جای آنکه شود بانوی سرای علی
میان خانه حیدر فقط کنیزی کرد
▪️▪️▪️▪️▪️
کجاست حضرت عباس تا که گریه کند
برای غربت آن مادری که محزون بود
بیاد کرب و بلا و غروب عاشورا
همیشه ناله به لب داشت قلب او خون بود
▪️▪️▪️▪️▪️▪️
▪️▪️▪️▪️▪️▪️
به پیش چشم همه دور زینب و حسنین
همیشه عاشق و پروانه وار می گردید
به خانه علی آمد ولی به وقت ورود
به یاد فاطمه مسمار خانه را بوسید
▪️▪️▪️▪️▪️▪️
به چهار صورت قبر در کنار خاک بقیع
ز سوز ناله او در مدینه غوغا بود
نگفت مرتبه ای وای کو ابالفضلم
همیشه ناله او ذکر وا حسینا بود
▪️▪️▪️▪️▪️▪️
▪️▪️▪️▪️▪️▪️
همیشه بابت غم های کربلا میسوخت
قرین ناله و غم گشت ، بود تا زنده
به پیش روی رباب و سکینه می نالید
همیشه زمزمه اش بود وای شرمنده
چو زینب از سفر کربلا مدینه رسید
بسوخت از غم زینب زپای تا سر او
ز بس به قدرت عباس خویش ایمان داشت
نشد دگر خبر مشک پاره باور او
▪️▪️▪️▪️▪️▪️