سلام وعرض ادب وخوش آمدگویی خدمت اعضای محترم.این کانال برای دسترسی راحت تربه مطالب محرم برای شما مداحان بزرگوارافتتاح کردیم ،ان شاءالله ازشب اول اشعاروسبک های محرم بارگذاری میشود #التماس دعا

زدرد غربت تو شهر،غرق آهم شد نگاه گرمِ تو از دور در نگاهم شد همین که نام تو بردم شکست دندانم سلام دادم و تنها همین گناهم شد چه زود مردم کوفه عمارتم دادند بلند مرتبه قصری که قتلگاهم شد وفای امت کوفی نماز مغرب بود عشا نیامده این قوم سد راهم شد فریب مردم پیمان شکن نباید خورد میا که بیعت نامردمان سپاهم شد تمام شهر مرا از امان خود راندند به غیر خانه طوعه که سر پناهم شد چه سخت غربت شب را به روز آوردم زلال صورت ماهت،هلال ماهم شد به این امید که گودال، قسمتت نشود به کوچه ای ته گودال، حربگاهم شد سرم قناره قصابخانه ها را دید گمان کنم که همین با تو وعدگاهم شد سخن ز کشتن وتمرین سر بریدن بود و شاهد سخنی ناسزا الاهم شد زگوشوار و گلوبند حرفها دارند و بی حیا تر از این خصمِ روسیاهم شد از این اراذل و اوباش هر چه می آید زمان هرزگی دشمن تباهم شد قسم به چادر زینب میا به کوفه حسین که وقت غارت معجر دگر فراهم شد ترا به فاطمه سوگند سیدی برگرد که زخم سینه زهرا بدون مرهم شد (محمود ژولیده) #شب_اول

اینجا رسیده‌ام که مرا مبتلا کنی بر حال و روز نائب خود چشم وا کنی ای دلبر غریب مبادا که لحظه‌ای بر وعده‌های کوفی‌شان اعتنا کنی این کوچه‌گردی عاقبتش درد سیلی است باید به رنج فاطمه‌ام مبتلا کنی سنگم اگر زنند دل از تو نمی‌کنم تا که ز لطف گوشه‌ی چشمی به ما کنی عید است ای حبیب، چه زیبا شود اگر قربانی مِنای خودت را دعا کنی اینجا که بار مرکب‌شان تیر و نیزه است بهتر که فکر حنجر مه‌پاره‌ها کنی برگرد جان خواهرت آقا که دیر نیست با خنده‌های "حرمله و شمر" تا کنی تا فرصت است زیور آلاله‌ها درآر حاشا که دست دختر خود را رها کنی ای کاش بهر دفن تن مُثله‌مُثله‌ات جای کفن تو فکر کمی بوریا کنی خوب است از اضافی پیراهنی که هست معجر برای دخترکان دست و پا کنی آبی رسان برای لب شیرخواره ات حالا که روی جانب کرب و بلا کنی از روی نیزه هم به سر ما محل بده دور از بزرگی است که ترک وفا کنی! (احسان محسنی فر) #شب_اول

دهانم خشک و جسمم غرق خون و دیده دریایی عجـب کـردند اهـل کوفـه از مهمان پذیرایی همان‌هایی که در این شهر گرداندند رو از من فـراز بام‌هــا در چشمشـان گشتـم تمـاشایی سـرم را بـرد قاتـل هدیـه از بهــر عبیــدالله تنـم در کوچه‌هــا گردیـده گـرم راه‌پیمایـی به جسم تا که ممکن بود آمد زخم روی زخم نبــودی کوفیــان را بیشتــر از ایـن توانـایی رسیـده ضربه‌هــا بـر سینـه و پهلـو و بازویم بیا بنگر که مسلم پـای تـا سر گشتـه زهرایی از آن ترسم که چـون‌آیـی نبینم ماه رویت را ز بس از چشـم گریانـم عطش بگرفته بینایی اگر چه رنگ خون زیباست بر روی شهید اما تماشا کن که روی من به خون بخشیده زیبایی تمـام شب کنـار کوچه‌هـا تنهـا تو را دیدم خـدا دانـد نکـردم لحظـه‌ای احساس تنهایی بیـا نامـردی و پستـی اهـل کوفــه را بنگـر که بهر کشتن یک تن کند شهری صف‌آرایی سزد «میثم» به یاد کام عطشان و لب خشکم کند تا جان به تن دارد به اشکِ دیده، سقّایی (غلامرضا سازگار) #شب_اول