الب فراوانى در بحار الانوار بیاورد و بجز آن، چند کتاب مستقل نیز در موضوع ادعیه و زیارت تألیف نماید از جمله: «زاد المعاد» که مرجعى مهم در کتب ادعیۀ متأخر است و«تحفة الزائر» و ترجمه‌هایى از زیارت جامعه کبیره و دعاى سمات و... 4 - زهد و پارسایى: یک ویژگى بسیار مهم در زندگى این بزرگ مرد، زهد و پارسایى و ساده زیستى اوست. علامه در عهد صفوى مى‌زیست و شیخ الاسلام حکومت صفوى بود و در یک کلام، تمام امکانات دولت در اختیار او بود، اما با همۀ اینها زندگى شخصى علامه در نهایت زهد و سادگى سپرى مى‌شد. 5 - تواضع: تواضع علامۀ مجلسى از دیگر خصائص اوست. علامه هیچگاه به مقام اجتماعى و بالا و پایین بودن موقعیت یا سنّ‌ افراد نگاه نمى‌کرد. او از سید على خان مدنى، شارح گرانقدر صحیفۀ سجادیه مطالب فراوانى در بحار آورده است و مى‌دانیم که سید على خان 15 سال کوچکتر از علامه بوده و از حیث مقام و منزلت اجتماعى هم به او نمى‌رسید. خلاصه اینکه جمع شدن همۀ این خصائص روحى و کمالات معنوى با علم و دانش گستردۀ علامه، از او شخصیتى ممتاز ساخته بود که در تاریخ به دشوارى مثل و مانندى براى او پیدا مى‌شود.    اوضاع سیاسى  علماى بزرگوار شیعه در طول تاریخ با وجود فشارها و محرومیت‌ها و اختناقهاى فراوان زحمات ارزنده‌اى کشیده و آثارى گرانبها به یادگار نهاده‌اند. آنان با خون دل خوردن‌ها و زحمات طاقت فرسا نهال تشیع را آبیارى نمودند و این میراث عظیم پیامبر صلى الله علیه و آله را به ما رساندند. در این بین هر گاه اوضاع نسبتا مساعدى فراهم مى‌شد و فشارها بر علیه شیعیان کم مى‌شد شاهد شکوفایى بى‌نظیر فقها و علما و فیلسوفان شیعه هستیم. از جملۀ این موقعیتها عصر شیخ مفید و شیخ طوسى را در حکومت آل بویه مى‌توان برشمرد. همچنین دورۀ صفویه و زمان علامۀ مجلسى شاهدى صادق بر این گفتار است. علامۀ مجلسى با عنایت به انتساب شاهان صفویه به تشیع و اینکه آنان خود را منسوب به ائمه اطهار علیهم السلام مى‌دانستند بیشترین استفاده را در جنبه‌هاى مختلف نمود. تألیف بزرگترین دائرة المعارف حدیث شیعه در غیر چنین زمانى و با عدم امکانات اقتصادى بسیار دشوار مى‌نمود.    سالشمار  علامه مجلسى در زمان شاه عباس اول که مردى با سیاست و با کفایت و در عین حال، مردى سنگدل و بى‌رحم بود متولد شد. زمانیکه شاه صفى پس از او به حکومت رسید، عراق از قلمرو حکومت ایران جدا شد. پس از شاه صفى، شاه عباس دوم که 9 سال داشت به حکومت رسید و در مجلس تاجگذارى او بود که علامه از او خواست شراب خوارى و فروش آن و برخى اعمال منکر دیگر ممنوع شود. او هم به توصیه‌هاى علامه عمل کرد، اما رفته رفته، او نیز چون دیگر شاهان آلودۀ شراب و... شد.    منزلت اجتماعى  علامه مجلسى در میان مردم از نفوذ بى‌سابقه‌اى برخوردار بود. او با علم سرشار و نفوذ معنوى و بیان سحر انگیز خود مردم را از میخانه و قهوه‌خانه‌ها به مساجد کشاند و در عهد او مساجد از رونق خاصى برخوردار بودند. خصوصا در ماه مبارک رمضان و شبهاى قدر جمعیت بى‌سابقه‌اى به مساجد روى مى‌آوردند. علامه در سلاطین صفوى هم نفوذ بالایى داشت. او که سیاستمدارى مقتدر بود، با تدبیر خویش در زمان سلاطین بى‌کفایت صفوى کشور را از حمله و تجاوز دشمنان حفظ‍‌ نمود. دقیقا پس از وفات علامه مجلسى بود که کشور دچار هرج و مرج شد و افغانها به ایران حمله کردند و حکومت صفویه را سرنگون نمودند. او با استفاده از اقتدار اجتماعى و سیاسى خویش بسیارى از نسخه‌هاى کمیاب کتب قدما را استنساخ کرد و میراث عظیمى از تشیع را از نابودى نجات داد.    مسلک علمى  علامه مجلسى روشى معتدل ما بین اصولى و اخبارى داشت. او در عین اینکه محدثى بزرگ بود به علوم عقلى هم توجهى خاص داشت. او از جمله بزرگانى است که علوم عقلى همچون فلسفه را خوانده و از اساتید این علوم محسوب مى‌گشت و در عین حال همه چیز را در منبع و سرچشمۀ وحى یافت و تمام همت خویش را به نشر روایات معصومین علیهم السلام اختصاص داد. تنها حساسیت علامه به انحرافات در دین بود. او که در زمان خویش شیوع صوفیگرى را مى‌دید دست به مبارزه‌اى قاطعانه با تصوف زد و در این مسیر با استعانت از اهل بیت علیهم السلام به پیروزى چشمگیرى نائل شد.    لقب «علامه»  علامه، محمد باقر مجلسى این لقب پر افتخار را از بزرگانى همچون وحید بهبهانى، علامه بحر العلوم و شیخ اعظم انصارى اخذ کرده است. این بزرگان که هریک دریایى متلاطم از علوم و معارف اسلامى هستند با دیدن مقام و منزلت علامۀ مجلسى این لقب را در مورد او به کار بردند و به حق او علامۀ عصر خویش بود.    شیخ الاسلام اصفهان  علامه مجلسى در سال 1098 از سوى شاه سلیمان صفوى به سمت شیخ الاسلامى اصفهان منسوب شد. شیخ الاسلام بالاترین و مهمترین منصب دینى و اجرایى در آن عصر بود. او قاضى و حاکم در مشاجرات و دعاوى بود. تمام امور دینى زیر نظر مستقیم او انجام مى‌گشت و تمام وجوهات به محضر او فرستاده مى‌شد ش

یخ الاسلام سرپرستى درماندگان و ایتام و... را نیز برعهده داشت. نکتۀ مهم در اینجا آن است که علامه این منصب را با اصرار و التماس شاه پذیرفت و در همان مجلس، شاه چند بار کلمۀ التماس را بر زبان آورد تا علامه راضى به پذیرفتن این منصب گردد. علامه تا پایان عمر خویش عهده دار این وظیفۀ مهم بود.    اساتید  متأسفانه با آنکه اطلاعات ما در مورد زندگى علامه مجلسى فراوان است، پیرامون اساتید او اطلاع کمى در دست داریم. البته مشایخ روایت علامه را مى‌شناسیم اما اینکه علامه محضر درسى چه کسانى را درک کرده مبهم است. از جمله اساتید و مشایخ نقل علامه‌اند: 1 - پدرش محمد تقى مجلسى (متوفاى 1070 هجرى) که استاد علامه در علوم نقلى بوده است. 2 - مرحوم آقا حسین خوانسارى (متوفاى 1098 هجرى)، فرزند آقا جمال که استاد علامه در علوم عقلى بوده است. این دو بزرگوار اساتید علامه هستند، اما مشایخ نقل او: 3 - مولا محمد صالح مازندرانى (متوفاى 1086 هجرى) 4 - ملا محسن فیض کاشانى (متوفاى 1091 هجرى) 5 - سید على خان مدنى صاحب شرح معروف بر صحیفۀ سجادیه علیه السلام (متوفاى 1120 هجرى) 6 - شیخ حرّ عاملى مؤلف کتاب وسائل الشیعه (متوفاى 1104 هجرى). لازم به ذکر است که این دو تن علاوه بر اجازه‌هایى که به علامه داده‌اند از ایشان اجازه هم گرفته‌اند بنا بر این جزء شاگردان علامه نیز محسوب مى‌گردند.    شاگردان  بیش از یکهزار نفر از طلاب و دانش پژوهان از محضر پر فیض علامۀ مجلسى استفاده نموده‌اند. علامۀ اجازهاى فراوانى نیز به شاگردان خویش داده است. از جمله شاگردان علامه‌اند: 1 - سید نعمت اللّه جزائرى 2 - جعفر بن عبد اللّه کمره‌اى اصفهانى 3 - زین العابدین بن شیخ حرّ عاملى 4 - سلیمان بن عبد الله ماحوزى بحرانى 5 - شیخ عبد الرزاق گیلانى 6 - عبد الرضا کاشانى 7 - محمد باقر بیابانکى 8 - میرزا عبد الله افندى اصفهانى مؤلف محترم ریاض العلماء 9 - سید على خان مدنى مؤلف گرانقدر ریاض السالکین (شرح صحیفه سجادیه علیه السلام) 10 - شیخ حرّ عاملى 11 - ملا سیما، محمد بن اسماعیل فسایى شیرازى 12 - محمد بن حسن، فاضل هندى و...    تألیفات  علامه مجلسى عمرى بسیار پر برکت داشت. او در عمر 73 سالۀ خویش بیش از یکصد کتاب به زبان فارسى و عربى نوشت که تنها یک عنوان آن بحار الأنوار است با 110 جلد و عنوان دیگر مرآة العقول با 26 جلد. حدود 40 کتاب نیز به ایشان نسبت داده شده است. اولین تألیف علامه را کتاب الأوزان و المقادیر یا میزان المقادیر دانسته‌اند که در سال 1063 تألیف شده. آخرین تألیف ایشان هم کتاب حق الیقین است مربوط‍‌ به سال 1109 هجرى، یعنى یک سال قبل از وفات ایشان. برخى کتب علامه عبارتند از: 1 - بحار الأنوار، که یک مجموعۀ بزرگ روایى و تاریخى است و در ضمن آن تفسیر بسیارى از آیات قرآن کریم هم آمده است. 2 - مرآة العقول، شرح کافى ثقة الاسلام کلینى است در 26 جلد. 3 - ملاذ الأخیار، شرح تهذیب شیخ طوسى است در 16 جلد. 4 - الفرائد الطریفة، شرح صحیفۀ سجادیه علیه السلام است. 5 - شرح أربعین حدیث، که از بهترین کتب در این موضوع مى‌باشد. 6 - حق الیقین، در اعتقادات است و به زبان فارسى نوشته شده. علامه چندین کتاب کلامى دیگر نیز دارد. 7 - زاد المعاد، در اعمال و ادعیۀ ماهها (فارسى) 8 - تحفة الزائر، در زیارات (فارسى) 9 - عین الحیاة، شامل مواعظ‍‌ و حکم برگرفته از آیات و روایات معصومین علیهم السلام (فارسى) 10 - صراط‍‌ النجاة 11 - حلیة المتقین، در آداب و مستحبات روزانه و در طول زندگى (فارسى) 12 - حیاة القلوب در تاریخ پیامبران و ائمه علیهم السلام در سه جلد (فارسى) 13 - مشکاة الأنوار، که مختصر حیات القلوب است (فارسى) 14 - جلاء العیون در تاریخ و مصائب اهل بیت علیهم السلام (فارسى) 15 - توقیعات امام عصر عجل الله تعالى فرجه الشریف همراه با ترجمۀ آنها. 16 - کتب فراوانى بعنوان ترجمۀ احادیث خاص مانند ترجمۀ توحید مفضل و... 17 - کتبى در موضوع ترجمۀ ادعیه و زیارات همچون زیارت جامعۀ کبیره و دعاى سمات و... 18 - رساله‌هاى فراوان فقهى که به جهت اختصار از آنها نام نمى‌بریم کتابهایى نیز در موضوعات مختلف از قبیل تفسیر، رجال، تراجم و... از علامه به یادگار مانده است. نکتۀ قابل توجه در آثار علامه مجلسى آن است که ایشان اکثر عناوین کتبش را کتابهاى فارسى تشکیل مى‌دهد و این نکته توجه علامه را به هدایت جامعۀ خویش که فارسى زبان بودند بخوبى نشان مى‌دهد. (گرچه کتب عمده و منبع، همچون بحار الأنوار و مرآة العقول عربى هستند).    وفات  چراغ عمر علامۀ مجلسى پس از 73 سال نور افشانى در شب 27 رمضان سال 1110 هجرى در شهر اصفهان خاموش گشت و جهان از فیض وجود این عالم گرانمایه محروم شد. علامه هنگام مرگ کارهاى نیمه تمامى داشت که موفق به اتمام آنها نشد از قبیل تکمیل بحار الأنوار، نوشتن مستدرک البحار و... گرچه پس از ایشان شاگردان و ادامه دهندگان این راه پر فروغ خدمات ارزشمندى ارائه نمود

ند، اما جاى خالى یک عالم فرزانه را هیچکس و هیچ چیز پر نمى‌کند.

🔴محمدرضا حکیمی درگذشت 🔻 «الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، از جمله آثار این اندیشمند بود. ➖خدایش رحمت کناد 📡 کانال خبری ‌‌‌فتح 🆔 @news_fath

جشنواره بزرگداشت هفته دولت 📚 بزرگداشت روز کارمند، بزرگداشت روز پزشک ، بزرگداشت روز داروساز ⏳ زمان: ۲ تا ۸ شهریور ۱۴۰۰ @sadeghlib اینستاگرام ، ایتا،بله 🔶 کتابخانه عمومی امام‌ صادق (ع) اندان 🔹 شهرستان خمینی شهر

محمدعلی رجایی در ۲۵ خرداد ۱۳۱۲ در قزوین به دنیا آمد. پدرش عبدالصمد در بازار مغازه خرازی داشت و از اعضای انجمن منتظرین امام زمان(ع) در قزوین بود. رجایی در چهار سالگی پدرش را از دست داد و اداره زندگی او به عهده مادر، دایی و برادرش بود. کار، تحصیل، ازدواج رجایی تحصیلات خود را در قزوین تا ششم ابتدایی ادامه داد و پس از آن در مغازه خرازی دایی خود، شاگردی کرد. وی در حدود چهارده سالگی در سال ۱۳۲۶ برای یافتن کار به تهران مهاجرت کرد و نزدیک دو سال به دست‌فروشی و شاگردی در بازار پرداخت.او در هجده سالگی،در سال ۱۳۲۸ وارد نیروی هوایی شد و همزمان دیپلم ریاضی گرفت. رجایی پس از چهار سال از نیروی هوایی ارتش استعفا داد و در سال ۱۳۳۳ وارد شغل معلمی شد. وی در سال ۱۳۳۸ از دانشسرای عالی در رشته ریاضی مدرک کارشناسی گرفت. او در رشته آمار نیز کارشناسی ارشد دریافت کرد. رجایی در سال ۱۳۴۱ با عاتقه صدیقی (پوران رجایی) ازدواج کرد.به گفته رجایی، او همسرش را از سال ۱۳۴۹ وارد فعالیت‌های ضد حکومت پهلوی کرد. عاتقه صدیقی پس از انقلاب نماینده دور دوم و سوم مردم تهران در مجلس شورای اسلامی بود. شهادت رجایی در ۸ شهریور ۱۳۶۰، در زمان ریاست‌جمهوری خود، با انفجار بمب در ساختمان نخست‌وزیری به همراه محمدجواد باهنر (نخست‌وزیر وقت)، به شهادت رسید. به گفته اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس مجلس وقت، عامل انفجار مسعود کشمیری دبیر وقت شورای امنیت ملی بود. کشمیری از اعضای سازمان مجاهدین خلق بود که در دستگاه‌های اجرایی ایران نفوذ کرد و مورد اعتماد محمدعلی رجایی نیز قرار گرفت؛ البته سازمان مجاهدین هیچ‌گاه مسئولیت این انفجار را به عهده نگرفت. رجایی پس از تشییع، در قطعه ۲۴ بهشت زهرای تهران، دفن شد. بر روی قبر وی و شهیدان واقعه هفتم تیر، آرامگاهی ساخته شده است.

محمدجواد باهنر، در سال ۱۳۱۲ش در کرمان متولد شد. او تحصیلات حوزوی را از ۱۱ سالگی در مدرسه معصومیه کرمان آغاز کرد و به موازات آن در مدارس جدید نیز تحصیل کرد. در ۱۳۳۲ش برای ادامه تحصیلات حوزوی به قم رفت و پس از تکمیل درس‌های سطح، در درس خارج فقه آیت‌الله بروجردی به مدت شش سال و در درس فقه و اصول امام خمینی به مدت هفت سال شرکت کرد. او در این ایام در درس‌ اسفار و تفسیر علامه طباطبایی نیز حاضر می‌شد. باهنر مدتی نیز در حوزه علمیه نجف از درس استادان آن حوزه استفاده کرد. باهنر در قم تحصیلات دبیرستانی را نیز ادامه داد. او در سال ۱۳۳۷ش به دانشکده الهیات دانشگاه تهران راه یافت، دوره کارشناسی این دانشکده را به پایان رساند و دوره کارشناسی ارشد علوم تربیتی را نیز در دانشگاه تهران با موفقیت گذراند. سپس به ادامه تحصیل در دوره دکتری همان دانشکده پرداخت. سال ۱۳۴۲ به استخدام وزارت آموزش و پرورش در آمد و علاوه بر تدریس با دفتر تحقیقات و برنامه‌ریزی وزارتخانه همکاری داشت و برنامه‌های تعلیمات‌ دینی کلاس‌های مختلف تحت نظر وی تهیه و تنظیم می‌شد. کتاب‌های دینی تألیف وی نقش چشمگیری در آگاه‌سازی جوانان و نوجوانان قبل از انقلاب ایفا نمود. شهید باهنر با سخنرانی‌های خود در مساجد، مجالس روضه، هیئت‌ها و حسینیه‌ها ضمن ابلاغ اندیشه‌های امام خمینی و برنامه‌های نهضت، مقدمات آمادگی اعتقادی مردم ایران را برای مبارزه با حکومت پهلوی فراهم می‌کرد. محمد جواد باهنر در شهریور سال ۱۳۶۰ش در حالی‌که در جلسه شورای امنیت کشور شرکت کرده بود، در اثر انفجار بمب، همراه با محمدعلی رجایی، رییس جمهور وقت جمهوری اسلامی ایران، و چند تن دیگر به شهادت رسید.

ویدئوگرافیک 📚کلیپ ویدئوگرافیک اختصاصی کتابخانه هاشمیه از بیانات حضرت امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری پیرامون شهادت شهیدان رجایی و باهنر

موشن گرافیک 📚موشن گرافیک معرفی منابع یازدهمین جشنواره کتابخوانی رضوی به تفکیک رده سنی