-امام حسین یعنی حتی اگه قول بدم که دیگه با قصد لذت سُر نخورم کف بین الحرمین هم نمیذاری اربعین بیام پیشت؟

💢این یک بیماری است ‹ @sadriion_ir ›

استاد شهید مرتضی #مطهری (ره): 👈از کجا بفهمیم که عبادت ما، «عبادت» است نه «عادت»؟ 🔸اخلاق معنایش این است که انسان اراده خودش را بر عادات و بر طبایع خود غلبه بدهد؛ یعنی اراده را تقویت کند به طوری که اراده بر آنها حاکم باشد. 🔹حتی اراده باید بر عادات خوب هم غالب باشد، چون کار خوب اگر کسی به آن عادت پیدا کرد خوب نیست. 🔸مثلا ما باید نماز بخوانیم اما نباید نماز خواندن ما شکل عادت داشته باشد. از کجا بفهمیم که نماز خواندن ما عادت است یا نه؟ باید ببینیم آیا همه دستورات خدا را مثل نماز خواندن انجام می‌دهیم؟ اگر این‌طور است، معلوم می‌شود که کار ما به خاطر امر خداست. 🔹اما اگر ربا را می‌خوریم و در عین حال، نماز را هم با نافله‌هایش می‌خوانیم، یا اگر خیانت به امانت مردم می‌کنیم ولی زیارت عاشورایمان هم ترک نمی‌شود، می‌فهمیم که اینها عبادت نیست، عادت است. 📚 استاد مطهری، اسلام و نیازهای زمان، ج1، ص211 ‹ @sadriion_ir ›

کسی که به اندازه کافـی به یک کاری ایمان نداره و وارد اون میشـــه، فقط خودشو مسخره کرده!

اونچه که ما رو هیچ وقت نمی‌رسونه به موفقیت، جوگیر بودنه!! جوگیرانه درس میخونیم جوگیرانه متحول می‌شیم جوگیرانه محجبه میشیم جوگیرانه عبادت می‌کنیم و جوگیرانه انقلابی میشیم و میخوایم جوگیرانه از انقلاب و ولی‌فقیه دفاع کنیم!! محققان ثابت کردند که جوگیری بیشتر از دو هفته دووم نمیاره!! بعدش رهاش میکنید و بازم روی مبل لم میدید و چرت میزنید!! کربلا رو جوگیرا کلید زدند!! #جوگیری

وقتی از روی ایمان و عقـــیده قیام نمی‌کنی و جوگیر میشـی و نامه می‌نویسی و از روی جو کاری رو انجام میدی، یهو وسط کار، رها میکنی!! وسط کار، امام رو رها میکنی! چون جو‌ات‌ خوابیده!! و تو یک ولایتمدار جوگیر بودی!! ولایت‌مداری از روی جوگیری، بیشتر از دوهفته طول نمیکشه!!

🔰 #فراخوان | ارسال‌یادداشت برای نشریه‌صدر 💢شماره دوم / موضوع: اربعین‌حسینی ارسال یادداشت: @sadriion یادداشت‌های شما بعد از تایید سردبیر در نشریه یا کانال صدر بنام شما منتشر خواهد شد. بسم‌الله... قلم بزنید برای اعتلای معارف و فرهنگ😍 ‹ @sadriion_ir ›

چگونه یادداشت بنویسیم؟! ‹ @sadriion_ir ›

🔰 #یادداشت |جرعه‌هایی از حسین...(۱) حسین را می‌شناسی؟ حسین بن علی بن ابی‌طالب(ع) که پیامبر(ص) درمورد او فرمود :«حُسَيْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ». آری او پاره تن رسول خدا(ص) و عزیز جان خاتم المرسلین(ص) بود.کسی که مانند مصائب و سختی های او و اهل بیتش در کربلا و پس از کربلا، کسی تا به حال ندیده. تنها امام معصومی که زیارت اربعین دارد. حسین(ع) و نهضت و راه و قیامش، لبریز از معارف ناب و بی‌بدیل توحیدی‌ست که حقیقتِ هر عاشقی را در خود ذوب میکند. امام حسن عسکری(ع) فرمود :«علامات مومن پنج چیز است؛ پنجاه و یک رکعت نماز خواندن، زیارت اربعین، انگشتر در دست راست نمودن، پیشانی بر خاک نهادن، گفتن بسم الله الرحمن الرحیم در نماز» حالا که به اربعین حسین(ع) نزدیک میشویم، پس بگذار در پی این حدیث، سری به زیارتنامه اربعین اباعبدالله(ع) بزنیم و مروری بر مفاهیم کامل و جامع آن داشته باشیم. [ اَلسَّلامُ عَلى وَلِىِّ اللَّهِ وَحَبیبِهِ، اَلسَّلامُ عَلى خَلیلِ اللَّهِ وَنَجیبِهِ، اَلسَّلامُ عَلى صَفِىِّ اللَّهِ وَابْنِ صَفِیِّهِ، اَلسَّلامُ عَلىَ الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهیدِ، اَلسَّلامُ على اَسیرِ الْکُرُباتِ، وَقَتیلِ الْعَبَراتِ... سلام بر ولی خدا و دوستدارش، سلام بر خلیل خدا و محرم اسرارش، سلام بر برگزیده خدا و فرزند برگزیده‌اش، سلام بر حسین مظلوم شهید، سلام بر اسیر ناگواری‌ها و کشته‌ای که بر او اشک های فراوان ریخته میشود. در ابتدای هر دیداری، ادب حکم میکند که مومنین به هم سلام کنند و به وسیله سلام، چند منظور را برسانند. اول اینکه سلام از اسمای الهی است و رائحه‌ی شیرین خدایی، گفت‌وگو و حتی گذر بر یکدیگر را معطر می کند. دوم اینکه سلام، به معنای اعلام امنیت است؛ که از جانب من هیچ گزندی نه جسمی و نه روحی و فکری به تو نخواهد رسید. و سوم طلب عافیت و سلامت از پروردگار است. در زیارت معصومین، سلام به منزله صلوات و فرستادن درود و رحمت بر آن بزرگواران نیز هست. در فرازهای آغازین زیارت اربعین، به امام حسین(ع) سلام کرده و این مضامین را به ایشان می‌رسانیم و ویژگی‌ها و فضائل آن حضرت را می شماریم و بر آنها سلام می دهیم. در فرازهای بعدی زیارت اربعین، به ویژگی‌های امام حسین(ع) شهادت داده و ابراز می‌کنیم که به ولایت و برگزیدگی او از جانب خدا ایمان داریم و شهادت می‌دهیم که حسین(ع) به کرامت پروردگار پیروز شد. شهادت می‌دهیم که خدایا تو او را با شهادت که بالاترین مرتبه وصل توست، گرامی داشتی و سعادتمندش کردی. شهادت، همان مرگ عارفانه و عاشقانه‌ای است که بسیاری از ما در حسرتش می سوزیم و آرزویش را داریم. این جام اهلا من العسل دُرّ گرانیست که به هرکس ندهند و شهدای والامقام زحمت‌ها کشیدند که به وصل عاشقانه و زیبای خالق خویش رسیدند. و حسین که سیدالشهدا نامیده شد، با آن واقعه عظیم کربلا و مصائب بی‌مانند، و آن عبادت‌های بی‌همتا و آن ایثار و فداکاری که هستی را به حیرت واداشت، به چنان مقامی رسید که بر تمام شهدا از ابتدای خلقت تا صبح قیامت، سرور شد. 👤سیده‌میم‌فاء ‹ @sadriion_ir ›

سلام در مورد این بلاگر های حجاب یه سوال داشتم یعنی یه جورایی به نظرم شبهه هست به بعضی ها که میگیم بلاگر های حجاب دارن حجاب رو اشتباه تعریف میکنن (طبق احادیث و مراجع ) در جواب میگن که ایا حجاب اون چیزی هست که شما فکر می کنید یا اون چیزی که من فکر می کنم یا خود اون بلاگر؟ (یعنی میگن برداشت ادما از حجاب فرق داره و حجاب لزوما اون چیزی که شما تعریف می کنیدنیست و...) من برای این حرفشون پاسخ میخوام شما میدونید؟ جوابی که خودم با فکر بهش رسیدم که کمی قانعم نمی کنه اینه که خوب اینجوری که در مورد هرمسئله ای برداشت ها متفاوته و چند دستگی یه وجود میاد از طرفی وجود خود این برداشت ها نشونه این نیست که خود طرف فکر کرده و دینش تقلیدی از ادما نیست اینجاست که گیر می کنم نمی دونم متوجه منظورم میشین یا نه؟ #پیام_شما

احمدآقا مصداق کلام استادش،حاج آقا حق‌شناس بود که می فرمودند:" اگر ببینم کارهای مستحب به واجب من لطمه میزند آنهارا ترک میکنم." بارها دیده بودم که احمدآقا میگفت:اگر احساس کنم نمازشب باعث میشود که صبح ،برای رفتن به محل کار یا سر درس چرت بزنم یقینا نمازشب را ترک میکنم. شهید احمدعلی نیّری ‹ @sadriion_ir ›

🔰 #یادداشت |«افسوس نامه ای برای نرسیدن». در فاصله کمی که تا اربعین باقی مانده، تقریباً مشخص است که باز این فراق ادامه دار خواهد بود، باز نقره داغ خواهیم شد و باز در راه وصال شمع،پروانه وار خواهیم سوخت. برخی شروع می کنند به عجز و ناله که، آوخ شایسته دیدار نبودیم. افسوس که در درگاه حضرت دوست جایی نداشتیم. وای بر ما که به بهشت راهی نیافتیم. و خاکا بر سر که جا مانده ایم. این ‏عجز و ناله خوب است، زیرا باید چونان آدم در فراق بهشت برین سوخت، اما این سوختن باید مقدمه ساختن باشد، این عجز و ناله باید ما را به تفکر وادارد، این عطش درماندگی را باید با رسیدن به آب گوارای معرفت پاسخ داد. نباید ناامید در پیله ماند و تلاشی نکرد،اگر در پیله بمانیم،تباه خواهیم شد،باید آنقدر پیله را بشکافیم که پروانه وار پرواز کنیم.در پیله ماندن کار کرمهای در زمین لولیده است.این جا ماندن نباید ما را زمین‌گیر این زمین رنج کند. واقعیت این است که کربلا برای ما یک شهر نیست،یک افق است،یک آرمان است،یک عَلم است،علمی که راه را از بیراه تمایز می‌بخشد،عَلمی که سایه ای بر سر در راه ماندگان رنجور است و عَلمی که دشمن از اهتزاز آن به استیصال می افتد‌. کربلا برای ما یک مقصد نیست،بلکه مبدا است. کربلا جای سکون نیست،که جای تحرک است،که چشم اندازی به وسعت ابدیت است،آری به وسعت ابدیت. ما به کربلا میرویم که تا نفس تازه کنیم،تا تجدید بیعت کنیم،تا در چادر فرماندهی ثبات قدیم خویش را ثابت کنیم. اما اگر در راه اعتلای فرمانده قدمی بر نداشته باشیم چه؟ اگر در مسیر کربلا نبوده باشیم چه؟ اگر در ورطه دنیا درمانده باشیم چه؟ آنگاه رخصتی برای تشرف داریم؟اصلا پایی برای حرکت داریم؟اصلا خجالت نمی کشیم و از توقف خود معذور نیستیم؟ راست حسینی،چقدر برای حسین دویده ایم؟ چقدر نفس زده ایم؟ چقدر عرق ریخته ایم؟ آیا کافی بوده؟آیا مثمر ثمر بوده؟ زمانی که در راه آرمان هیچ نکرده‌ایم،ورود به سرزمین آرمان بی معناست.زمانی می توانیم وارد بارگاه قدسی حضرتش شویم که خوب دویده باشیم،که خوب کار کرده باشیم. و اگر غیر از این باشد کربلا می‌شود شهری مثل تمام شهرهای جهان،همچون مسافری وارد می‌شویم،گردش می کنیم و خارج می شویم،پوچ و بی حاصل. اما اگر یک نوکری تمام و کمال کرده باشیم،آنگاه کربلا اکسیری میشود برای ادامه حیات. تا تشنه نباشیم آب طلب نمی کنیم،ما تشنه کربلا نیستیم، چون کربلا را افق نمی‌بینیم،چون کار نمیکنیم. اگر کربلا را افقی درخشان و در راه ببینیم،آنگاه مُحرم خواهیم شد برای طوافش. که کربلا آن ضریح فلزی نیست، که کربلا حسین است. اگر دید شهر به کربلا داشته باشیم به آفت دچار می شویم،آفتی که حجاج در سال ۶۱ قمری بدان دچار شدند و کعبه باطنی یعنی حسین را رها کردند و مشغول کعبه ظاهری شدند،کاری که با بت پرستان میکردند. باید از این دوری،باید از غم این جدایی،باید از خاکستر این نرسیدن،همچو ققنوس پر گشایم و پرواز کنیم. باید این افسوس نامه ی نرسیدن را،افروز نامه ای کنیم برای رسیدن! همین! 👤راتع ‹ @sadriion_ir ›