. . .

نپرس از این گیسوانی که سفید شده، این قامتی که خمیده‌، این صدایی که گرفته‌.. من آیینه‌ی تمام‌نمایِ تو شده بودم توی کوفه، توی شام. همه می‌گفتند: «این حسین است در آیینه‌ی تأنیث» آیینه‌ی تو شدن سخت است. این سفیدیِ گیسو،این چشم‌های کم‌سو، این خمیدگیِ قامت از بار همان رسالت است. من رسولی از میقات برگشته‌ام برادر! با الواحی از آیه‌های درد و صبر و ایستادگی. اربعینم تمام شد.بر زینبِ تو چهل روز گذشته است. باورم نمی‌شود؛ چهل روز بی تو...!💔 _سید مهدی شجاعی 📚آفتاب در حجاب

شعر بخونیم...

تمام یاس هایت را به شام از کربلا بردم چو برگشتم برایت یک چمن نیلوفر آوردم...

مسافر از برای یار سوغات آورد اما من از شام بلا داغ سه ساله دختر آوردم💔

اگر چه سر نداری یک نگه بر سیل اشکم کن که با چشمان خود آب از برای اصغر آوردم💔:)

تو بر من از تن بی سر خبر ده ای عزیز دل! که من برتو خبرهای فراوان از سر آوردم...

چهل منزل سفر کردم به شهر شام و برگشتم خبر ازچوب و از لعل لب و طشت زر آوردم..💔

‌‌زاشک چشم و سوز سینه ی مجروح و خون دل همانا مرهمت بر زخم های پیکر آوردم ...

قد خم، موی آشفته، تن خسته، رخ نیلی به رسم هدیه میراثی بود کز مادر آوردم:)💔

زسیل اشک دریا کرده ام چشم محبان را به آهم شعله ها از سینه ی میثم برآوردم...

...💔