آبروی حرم ۱) پیامبر با سپاه مقتدر، فاتحانه وارد مکه شد. سعدبن عباده شعار می‌داد: «الیوم یوم المَلحَمة!»(امروز روز انتقام است.) پیامبر به علی فرمود: «پرچم را از سعد بگیر و فریاد بزن: الیوم یوم المرحمة!»(امروز روز بخشش است.) همه‌ بخشیده شدند؛ اما بناگاه نبی اکرم فریاد زدند: «این چند نفر باید خون‌شان ریخته‌شود؛ هرچند به خانه‌ی خدا چنگ زنند!» ویژگی اصلی و مشترک این گروه ۱۲ نفره که حدود نیمی از آنان بانوان بودند، «حرمت‌شکنیِ اسلام و پیامبر» بود! آنان با شعر و هجو و تمسخر و استهزاء، بر چهره‌ی نازنین آبروی اسلام و پیامبر خراش می‌انداختند. ۲) امام راحل فرمود: «حفظ جمهوری اسلامی از حفظ یک نفر ولو امام عصر(عج) باشد، اهمیتش بیشتر است!» هزینه‌ی بالای این جمله تا جایی‌است که حتی عده‌ای از مدعیان‌انقلاب نیز از بیان آن طفره می‌روند‌! این سنگینی باعث شد تا خود امام آن‌را شفاف کنند: «برای اینکه امام عصر هم خودش را فدا می‌ کند برای اسلام و همه انبیا از صدر عالَم تا حالا که آمدند، برای کلمه حق و برای دین خدا مجاهده کردند و خودشان را فدا کردند.» حضرت امام به مشکلات نظام از همگان آگاه‌تر بودند اما «جمهوری اسلامی» را در مسیر همان اسلامی می دانستند که ائمه‌ی اطهار جان‌شان را فدایش کردند. ۳) شاگرد مکتبیِ امامین انقلاب، «حاج‌قاسم حکیم» سال‌ها بعد از بیان این جملات توسط امام عزیز، در وصیت‌نامه‌اش اين‌گونه نوشت: «امروز قرارگاه حسین‌بن علی، ایران است. بدانید جمهوری اسلامی حرم است و این حرم اگر ماند، دیگر حرم‌ها می‌مانند. اگر دشمن، این حرم را از بین برد، حرمی باقی نمی‌ماند، نه حرم ابراهیمی و نه حرم محمّدی(ص)» حال به قصه‌ی «فتح مکه» برگردیم و این سوال را مطرح کنیم: «در برابر کسانی‌که «حرم جمهوری اسلامی» را با دروغ و اتهام و فحش و تمسخر و سخنرانی و بیانیه و پست و هشتگ و فکاهی و لطیفه و کاریکاتور و شعر و کلیپ و پادکست و فتوکامنت و موشن‌گرافی و... حرمت می‌شکنند، چه باید کرد؟» یقیناً نگارنده در جایگاه صدور حکم نیست، اما بسان میلیون‌ها دلداده‌ی «حرم جمهوری اسلامی» می‌دانم که در برابر این همه «حرمت‌شکنی»، عقابی است دنیوی و اخروی! روی سخنم نه با خارج‌نشینانِ برهنه و مفلوک، که با انسان‌های حقیر و مغروری است که بر سر سفره‌ی این حرم، فربه شدند و اکنون در حال به‌نمایش‌گذاشتن نسخه‌ی جدید و عجیبی از «نمک‌نشناسی» هستند! عده‌ای ناچیز از بازیگران و هنرمندان و ورزشکاران و دانشگاهیان و حوزویان! می‌خواهم در شمار «نمک‌نشناس‌ها» از دسته‌ای نام ببرم که در بسیاری از دولت‌ها بر سر سفره‌ی انقلاب نشستند و با ندانم‌کاری و بدکاری و کم‌کاری و طلب‌کاری، «ولی‌نعمتان» خود را آزردند و از جمهوری اسلامی، «آبرو» بردند؛ مدیران کارنابلد پرمدعای غربگرا. همانانی که امام در مذمت‌شان فرمود: «ما از شر رضاخان و محمدرضا خلاص شدیم؛ اما از شرّ تربیت یافتگان غرب و شرق به این زودی ها نجات نخواهیم یافت.» این را می‌دانم که اگر هیچ حکمی درمورد اینان صادر نشود، این جمله‌ی «حاج‌قاسم» در موردشان تحقق خواهدیافت؛ کمااین‌که در موارد مشابه فراوان دیده‌ایم که محقق شده‌است: «والله هرکس تیر به سمت این نظام انداخت، آواره شد!» 🖋عباس بابائی

🌸افرادی که #اهل_نمازشب هستند، حتماً این کلیپ رو ببینند، تا با این ذکر بعد از نماز وتر پاداشی عظیم نصیب شان شود...