حضرت علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه وقتی می‌خواهند در مورد اسوه بودن پیامبر در بهره‌بردن از دنیا حرف بزنند یک تعبیر قشنگی دارند؛ ایشان می‌فرمایند: قَضَمَ الدنیا قَضما و لَم یُعِرها طرفا یعنی پیامبر به اندازه‌ی ضرورت از دنیا بهره می‌گرفت! وقتی در معنی قضم دقیق می‌شویم می‌بینیم عرب این واژه را جایی به‌‌کار می‌برد که کسی با کراهت یک گوشه از یک خوراکی را گاز بگیرد. اگر بخواهم با قلمِ ناقصِ خودم توضیح بدهم یعنی یک تکه‌ی کوچولو در حد چشیدن یا به‌قول خودمان در حد تست کردن غذا! یعنی دنیا را فقط باید تست کرد، همین. مثل نمکِ غذا که می‌چشیم! اصلا نباید ظرف بیاوریم و غذا را بکشیم فقط باید بچشیم! خیلی قشنگه این تعبیر! 🖋زهرا ابراهیمی #دنیا‌گرایی https://eitaa.com/roznevesht