همه بار مبارزه با روزه خواری را نباید بر دوش حکومت گذاشت. باید در عرف جامعه، تظاهر به روزه خواری به عنوان امری بسیار مذموم تلقی شود. در کشور اسلامی باید کسی به خود جرات و جسارت روزه خواری علنی ندهد. عین السلطنه در ماه رمضان 1339 (1300ش) می نویسد: «سابقا آدم از كلفت و نوكر خودش هم مى ترسيد كه در حضور او روزه بخورد، حالا خير. در مغازه ها و دكاكين كسى جرئت نداشت برود آب بخورد يا سيگار بكشد. غدغن نبود. پليس و آژان مثل حالا نبود، بلكه از خود آن صاحب مغازه ها و دكان مىترسيد و واهمه داشت. همان دكاندار قادر بود توى دهان او بزند. حالا نه، اگر دكاندار خودش هم روزه باشد متدين باشد حرف نمى زند، كارى ندارد».
تکه ای از مطلبی که چند سال پیش نوشتم درباره برخوردها با تظاهر به روزه خواری در ایران از دوره احمد شاه قاجار تا به امروز که با عنوان «تشت های پر از یخ در بازار ...» در شماره 202 مجله پنجره (ص 72 و 73 ) چاپ شد . متن کامل آن پیوست است:
یکشنبه 30 اردیبهشت دقایقی مهمان برنامه زنده ماه و ماهی در شبکه اول سیما بودم که به ابوریحان بیرونی اختصاص داشت. فایل تصویری این قسمت از برنامه را از این لینک می توانید دانلود کنید:
http://www.telewebion.com/episode/1821272
پرونده ای برای مدرس آزادگی
http://pishine.ir/archives/15858
عکس مربوط به بستری شدن ایشان در بیمارستان پس از ترور نافرجام است
فایل تصویری توضیحاتم درباره درس تاریخ در حوزه علوم اسلامی دانشگاهیان به همراه معرفی برخی منابع برای تاریخ اسلام و تاریخ معاصر 👆