✅زبان حال حضرت زهرا در شبهای جمعه در کربلا در ترجیح بند محتشم اين کشته فتاده به هامون حسين توست وين صيد دست و پا زده در خون حسين توست اين ماهي فتاده به درياي خون که هست زخم ستاره بر تنش افزون حسين توست اين رفته سر به نيزه اعدا حسين توست اين مانده بر زمين تن تنها حسين توست اين آهوي حرم که تن پاره پاره اش در خون کشيده دامن صحرا حسين توست اين لاله گون عمامه که در خلد بهر او معجر کبود ساخته زهرا حسين توست

دعا پایانی بعد از روضه با همین سوز که دارم بنویسید حسین هر که پرسید ز یارم بنویسید حسین ثبت احوال من از ناحیۀ ارباب است همۀ اهل و تبارم بنویسید حسین خانۀ آخرتم هست قدمگاه حبیب سر در قصر مزارم بنویسید حسین هر که پرسید چه دارد مگر از دار جهان همۀ دار و ندارم بنویسید حسین من دلم را ز شکیبایی زینب دارم همۀ صبر و قرارم بنویسید حسین هیچ شعری ننویسید به روی کفنم با گِلِ تربت یارم بنویسید حسین تا نپرسند ز من هیچ سؤال آن دو مَلک به روی سینۀ زارم بنویسید حسین گلشن و باغ و بهشتم همه در هیئت اوست همۀ باغ و بهارم بنویسید حسین روی پیشانی من هرچه که بیمار شدم با همه حال نزارم بنویسید حسین هرکه پرسید که در چلّه نشینی چه کنم؟... اربعین با که گذارم؟ بنویسید حسین دست بر شاکلۀ هیئتیِ من نزنید گفت یارم به عذارم بنویسید حسین آری از کرب و بلایش نتوان دست کشید حاجت قافله دارم بنویسید حسین

بفرمایید روضه بعد از نماز ظهر و عصر مسجد کاظمیه خیابان ری بعد از نماز مغرب و عشا مسجد المهدی سه راه امین حضور خیابان شهید دیالمه 🇧🇩☪️یاحسین(علیه السلام)

مهمترین ماموریت ما در عرصه حکمت عملی

‍ ️ آیت الله شهید دستغیب (ره) : ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﯾﺎ ﻧﻪ؟ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﮔﻢ ﺭﺳﯿﺪ ﻣﺆﻣﻨﻢ ﯾﺎ ﻧﻪ؟ ﺳﺨﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ‏(علیه السلام) ﻣﺤﮏ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺍﺯ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﯾﺎ ﻧﻪ. ﺣﻀﺮﺕ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : «ﻫﺮﮐﺲ ﮔﻨﺎﻫﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮐﺎﺭ ﻧﯿﮑﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ، ﻣﺆﻣﻦ ﺍﺳﺖ.» ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺛﻮﺍﺏ ﻭ ﻋﻘﺎﺏ ﺭﺍ اصول کافی، ج 2، ص 232، ح 6. قلب قرآن، آیت الله دستغیب، ص 4 🖤 🖤

«اَلْحَمْدُلِلّهِ ما شاءَ اللّهُ، وَ لا قُوَّةَ إِلاّ بِاللّهِ، وَ صَلَّى اللّهُ عَلى رَسُولِهِ، خُطَّ الْمَوْتُ عَلى وُلْدِ آدَمَ مَخَطَّ الْقَلادَةِ عَلى جیدِ الْفَتاةِ، وَ ما أَوْلَهَنی إِلى أَسْلافی اِشْتِیاقُ یَعْقُوبَ إِلى یُوسُفَ، وَ خُیِّرَلِی مَصْرَعٌ اَنَا لاقیهِ. کَأَنِّی بِاَوْصالی تَقْطَعُها عَسْلانُ الْفَلَواتِ بَیْنَ النَّواویسِ وَ کَرْبَلاءَ فَیَمْلاََنَّ مِنِّی اَکْراشاً جَوْفاً وَ اَجْرِبَةً سَغْباً، لا مَحیصَ عَنْ یَوْم خُطَّ بِالْقَلَمِ، رِضَى اللّهِ رِضانا اَهْلَ الْبَیْتِ، نَصْبِرُ عَلى بَلائِهِ وَ یُوَفّینا اَجْرَ الصّابِرینَ. لَنْ تَشُذَّ عَنْ رَسُولِ اللّهِ(صلى الله علیه وآله) لَحْمَتُهُ، وَ هِىَ مَجْمُوعَةٌ لَهُ فى حَظیرَةِ الْقُدْسِ، تَقَرُّ بِهِمْ عَیْنُهُ وَ یُنْجَزُ بِهِمْ وَعْدُهُ. مَنْ کانَ باذِلا فینا مُهْجَتَهُ، وَ مُوَطِّناً عَلى لِقاءِ اللّهِ نَفْسَهُ فَلْیَرْحَلْ مَعَنا فَاِنَّنِی راحِلٌ مُصْبِحاً اِنْ شاءَ اللّهُ تَعالى»؛ (حمد و سپاس از آنِ خداست، آنچه او بخواهد [همان شود]، و هیچ توان و قوّتى جز به کمک او نیست، و درود خداوند بر فرستاده اش [حضرت محمّد(صلى الله علیه وآله)]). (آگاه باشید!) قلاّده مرگ بر گردن آدمیزاد، همانند گردنبندى است بر گردن دختران جوان (مرگ همیشه همراه آدمى است). اشتیاق من به دیدار گذشتگانم (پدر و مادرم و جدّ و برادرم) همانند اشتیاق یعقوب به دیدار یوسف است! براى من شهادتگاهى برگزیده شده که به یقین به آن خواهم رسید و گویا مى بینم گرگان درنده بیابان ـ بین نواویس و کربلا ـ بند بند تنم را پاره پاره کرده و گویى از من شکم هاى تهى و مشک هاى خالى خود را پر مى کنند. از آن روز که (روز عاشورا) قلم تقدیر الهى بر آن رقم خورده است، گریزى نیست! خشنودى خداوند خشنودى ما اهل بیت است. (آنچه را که خداوند بدان خشنود است ما اهل بیت نیز به همان خشنودیم). ما در برابر بلا و آزمایش الهى شکیباییم و او پاداش عظیم صابران را به ما خواهد داد. هرگز پاره تن رسول خدا از وى جدا نمى شود و در حظیرة القدس (درجات عالى بهشت) به او ملحق خواهد شد، و چشمان رسول خدا(صلى الله علیه وآله) به ذرّیه اش روشن مى شود و وعده اش توسّط آنان وفا خواهد شد. هر کس آماده است خون خود را در راه ما نثار کند و خود را آماده لقاى خداوند سازد، با ما رهسپار شود، چرا که من ـ به خواست خداوند ـ فردا صبح حرکت خواهم کرد).

✅خطبه امام حسین(ع) که در آن ماموریت و لوازم معیت را برای دوستارانش در تاریخ بیان کردند. این خطبه از خطب فوق العاده حضرت است که در ایام عاشورا ابلاغ آن لازم است. این خطبه را برای شیعیان و کسانی که آرزوی همرای با حضرت را دارند بخوانید و ابلاغ کنید

ماموریت عبدالله بن حسن در عاشورا(کودکی که حجت الاسلام بود): صلی الله علیک یا اباعبدالله و علی مستشهدین بین یدیک روضه عبدالله بن حسن روضه قتلگاه است اوتنها هم نفس حسین در گودال است او تنهادادرس حسین در قتلگاه است روضه (قتل صبرا) زجر کش کردن امام حسین بود در گودال قبل از کشتن امام حسین (ع) با کشتن امانت برادر،حضرت را زهر کش کردن تا حسین را با نهایت غم بکشند با کشتن عبدالله حضرت را دوبار، زجر کش کردنند تا بلای کربلا در نهایت باشد یکی زجرکش کردن امام حسین با علی اصغر ودیگری زجر کش با شهادت عبدالله بن حسن دو تن از شهدا کربلا قتلگاهشان آغوش حسین شد یکی علی اصغر و دیگری عبدالله بن حسن. اما هر یک از یاران امام حسین ماموریتی را داشتند این چه ماموریتی بود که اگر توسط عبدالله اداء نمی شد نقشه کربلا ناقص می شد ماموریت عبد الله این بود تا گودال مصیبت و اوج اخبات و انقطاع حسین را بری عالمیان «قاب» کند تا فاجعه گودال بهتر برای اهل زمین دیده شود چه بسا اگر نبود یتیم امام حسن(ع) رفعت مقام حسین در گودال ونقش امام حسن در عاشورا کمتر دیده می شد. او به ما آموخت اوحجت را بر ما تمام کرداگر تنهایی امام زمانتان را دیدید گرچه نوجوان ۱۰ ساله باشید بی سپر و سلاح باشید ( مامورید به یاری نه معذور از یاری). یا مظلوم یا اباعبدالله

شب سوم محرم . عبودیت مهمتریت ماموریت ⬆️