🌴 بِسْــــم ربــّــ فـاطـمـة الـزهـراء 3⃣ 🔹 شما ببینید آن حضرت چگونه زندگی کرده است! تا قبل از ازدواج که دخترکی بود با آن پدرِ به این عظمت، کاری کرد که کنیه اش را «اُمُّ اَبیها»، #مادرِ_پدر، گذاشتند. در آن زمان، پیامبر رحمت و نور، پدید آورندهٔ دنیای نو و رهبر و فرماندهٔ عظیم آن #انقلاب_جهانی _انقلابی که باید تا ابد بماند_ در حال برافراشتن پرچم اسلام بود. بیخود که نمی‌گویند #امّ_ابیها. نامیدن آن حضرت به این کنیه، به دلیل #خدمت و کار و #مجاهدت و تلاش اوست. آن حضرت چه در دوران مکه، چه در دوران #شعب_ابی_طالب _با آن همه سختی ها که داشت_ و چه آن هنگام که مادرش خدیجه از دنیا رفت و پیغمبر را تنها گذاشت، در کنار و غمخوارِ پدر بود. دل پیغمبر در مدت کوتاهی با دو حادثهٔ وفات خدیجه و وفات ابی طالب شکست. به فاصله کمی این دو شخصیت از دست پیغمبر رفتند و پیغمبر احساس تنهایی کرد. #فاطمهٔ‌زهرا سلام الله علیها در آن روز ها قد برافراشت و با دست های کوچک خود، غبار محنت را از چهرهٔ پیغمبر زدود. امّ ابیها؛ #تسلّی_بخش پیغمبر. این کُنیَت از آن ایام نشأت گرفت. 🔸 حضرت زهرا سلام الله علیها در سنین شش، هفت سالگی بودند _اختلاف وجود دارد؛ چون در تاریخِ ولادت آن حضرت، روایات مختلف است_ که قضیهٔ شعب ابی طالب پیش آمد. شعب ابی طالب، دوران بسیار سختی در تاریخ صدر اسلام است؛ یعنی #دعوت پیامبر شروع شده بود، دعوت را علنی کرده بود، به تدریج مردم مکه _به خصوص جوانان، به خصوص برده ها_ به حضرت می‌گرویدند و بزرگان طاغوت _مثل همان ابولهب و ابوجهل و دیگران_ دیدند که هیچ چاره ای ندارند، جز اینکه پیامبر و همهٔ مجموعهٔ دور و برَش را از مکه اخراج کنند؛ همین کار را هم کردند. تعداد زیادی از اینها را که ده ها خانوار می‌شدند و شامل پیامبر و خویشاوندان پیامبر و خودِ ابی طالب _با اینکه ابی طالب هم جزو بزرگان بود_ و بچه و بزرگ و کوچک می‌شدند، همه را از مکه بیرون کردند. اینها از مکه بیرون رفتند؛ اما کجا بروند؟ تصادفاً جناب ابی طالب، در گوشه ای از نزدیکی مکه _فرضاً چند کیلومتری مکه_ در شکافِ کوهی، مِلکی داشت؛ اسمش شعب ابی طالب بود. شعب، یعنی همین #شکاف_کوه؛ یک درّهٔ کوچک. ما مشهدی ها به چنین جایی «بازه» می‌گوییم. اتفاقاً این از آن لغت های صحیحِ دقیقِ فارسیِ سره هم هست که به لهجهٔ محلی، روستایی ها به آن «بَزَه» می‌گویند؛ اما همان اصلش #بازه است. 🔺 جناب ابی طالب یک بازه یا یک شعب داشت؛ گفتند به آنجا برویم. حالا شما فکرش را بکنید! در مکه، روزها هوا گرم و شب‌ها بی‌نهایت سرد بود؛ یعنی وضعیتی غیرقابل تحمّل. اینها سه سال در این بیابان ها زندگی کردند. چقدر گرسنگی کشیدند، چقدر سختی کشیدند، چقدر محنت بردند، خدا می‌داند. یکی از دوره های سخت پیامبر، آنجا بود. پیامبر اکرم در این دوران، مسئوولیتش فقط مسؤولیت رهبری به معنای ادارهٔ یک جمعیت نبود؛ باید می‌توانست از کار خودش پیش اینهایی که دچار مِحنت شده‌اند، #دفاع کند. 📄 فصل حضرت فاطمة الزهرا #هفت_شب_کلام_نور #انسان_دویست_و_پنجاه‌_ساله 🆔:@safineh_nejaat