شبتون آرام 🌹

اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَعَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَصْحابِ الْحُسَیْن @safiranesf

من بی تو سرگردان من بی تو حِیرانم!! شرحی ز گیسویت حال پریشانم بی تابم این شب ها بی خوابَم ای رویا از تو چه پنهان من گم کرده ام خود را سلام مهربون اربابم !💔

❤️ امام زين العابدين عليه السلام: اگر مردى از طرف راستت به تو ناسزا گفت و سپس به طرف چپت آمد و عذر خواست، عذرش را بپذير. 📚بحار الأنوار : 78/141/34 #حوزه_علمیه_امام_حسین_علیه_السلام_سفیران_اصفهان 🌿🥀 @safiranesf 🥀🌿

سلام روزتون بخیر و نیکی 🌹 #حوزه_علمیه_امام_حسین_علیه_السلام_سفیران_اصفهان 🌿🥀 @safiranesf 🥀🌿

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸گلدان تعلّقات🔸 گاهی انسان، مثل درختی‌ست که آن‌را می‌کاری، اما می‌بینی که رشد نمی‌کند. مگر می‌شود درختی در زمین بکاری و رشد نکند؟ چه چیزی به ذهنتان می‌آید؟ وقتی در گلدان بود رشد نمی‌کرد، اما حالا که در زمین است چرا رشد نمی‌کند؟ وقتی دیدی درختی در زمین است اما رشد نمی‌کند، زمین را بکن تا دلیلش را ببینی. درخت وجود انسان در گلدان است، اما گلدان زیر خاک است. در غیبِ گلدانی است. انسان ظاهراً [بالغ و بزرگ شده و ریشه‌اش] در زمین است، اما از رشد نکردنش می‌فهمیم که در زیرِ خاک، با گلدان محصور است. هنوز از درون کیسه بیرون نیامده است. چطوری این کیسه را پاره کنند تا این درخت با زمینِ اطرافش مرتبط شود و ریشه بزند و از آن آب و امکانات بهره‌مند شود؟! خداوند برنامه‌ای برای این کار دارد. نگاه کنید به این آیه: "ولنبلونکم بشیٍ من الخوف و الجوع و نقص من الأموال و الأنفس و الثمرات و بشر الصابرین الذین إذا أصابتهم مصیبۀ قالوا إنا لله و إنا إلیه راجعون" ببین چه زیبا بیان کرد. گفت: عزیزم! تو دل به مال بستی و این گلدانِ تو شد. اولاد را برای تربیت و بندگی نخواستی و برای خودش خواستی؛ این هم گلدان تو شد. به عزت و قدرت و ریاست دل بستی و اینها را برای خودش خواستی؛ اینها تو را در بند می‌کند، تو را در گلدان می‌کنند. حالا وقتی خدا می‌خواهد آزادت کند، چه کار می‌کند؟ چیزی را مایۀ ترس تو می‌کند تا بگویی "إنا للّه!" . اگر به هیچ قدرتی جز خدا پناه نبری و در هیچ‌چیز مستحیل نشوی، آزاد می‌شوی. #حوزه_علمیه_امام_حسین_علیه_السلام_سفیران_اصفهان 🌿🥀 @safiranesf 🥀🌿

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸عشق به خدا، کَرۀ زندگیست🔸 عمری که با حوادث گوناگون می‌گذرد، شبیه مَشکی است که عشایر، با آن دوغ می‌زنند. به آن می‌گویند: نِعره. این مشک، مشک خاصی است. دو تا چوب، این طرف و آن طرفش نصب می‌کنند. ماست را که می‌بندند، می‌ریزند در این مشک و بعد از آنکه گلوی مشک را بستند، شروع می‌کنند به تکان دادن آن. به این کار می‌گویند: نِعره‌زنی. می‌زنند و می‌زنند، تا آن ماست، دیگر از حالت ماستی در می‌آید و می‌شود دوغ. در آن وقت، مقداری کَره روی آن جمع می‌شود. دوغش را مصرف می‌کنند و سرمایه‌شان همین کره‌ای‌ست که به‌دست آمده. این زندگی، هر چیزش را که فکر کنی، دوغ است. اگر #عشق_به_خدا در آن پیدا شود، همان کره است. #حوزه_علمیه_امام_حسین_علیه_السلام_سفیران_اصفهان 🌿🥀 @safiranesf 🥀🌿