eitaa logo
سفیر هدایت
1.3هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
2.5هزار ویدیو
4 فایل
از طریق ایدی زیر پاسخگوی سوالات شما هستیم. @Mhamidi_1353 تبادل و تبلیغات نداریم.
مشاهده در ایتا
دانلود
یکی از آثار و برکات مهم صلوات این است که پیغمبر خدا وعده داده اند که من از گوینده صلوات شفاعت می‌کنم. به امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: یا عَلِی مَنْ صَلَّی عَلَی کلٌَ یوْمٍ أَوْ کلَّ لَیلَهٍ وَجَبَتْ لَهُ شَفَاعَتِی وَ لَوْ کانَ مِنْ أَهْلِ الْکبَائِرِ؛ [۱] یاعلی، هرکس در هر روز یا در هر شب بر من صلوات بفرستد، شفاعت من برای او واجب می‌شود، هر چنداهل گناهان کبیره باشد. پیغمبر خدا بسیار محکم صحبت کرده اند. کسی که هر روز و هر شب به یاد پیغمبر باشد و برای حضرت دعا کند و بر او و آل او درود بفرستد، شفاعت آن حضرت برای او واجب می‌شود. نمی فرماید شفاعت می‌کنم بلکه از این بالاتر، می‌فرماید: شفاعت من برای او واجب است. کسی که به انسان خدمت یا احسان کرده و یا کاری برای او انجام داده است، آدم آن چنان شرمنده او می‌شود که نمی تواند او را رد کند. نمی تواند به او کمک نکند. و به تعبیر دیگر گاهی انسان بر اثر احسان دیگران نمک گیر می‌شود. نمی تواند روی آنها را زمین بگذارد. یکی از علما می‌فرماید: اگر صلوات هیچ خاصیتی در عالم نداشته باشد، جز این که انسان مصداق شفاعت قرار می‌گیرد، برای او کافی است که هیچ گاه ذکر صلوات را ترک نکند. امید همه ما هم به همین شفاعتهاست وگرنه باید از نماز و ذکر و دعای خود استغفار کرد. نماز همان بود که پیغمبر خواند. همان که امامها خواندند. همان است که امام زمان (علیه سلام) می‌خواند. شفاعت مسأله بسیار گسترده ای است. همه بندگان خدا احتیاج به شفاعت دارند. یکی از چیزهایی که شفاعت را قطعی می‌کند، مداومت بر این ذکر شریف است. یک خاصیت دیگر صلوات این است که پیغمبر به کسی که صلوات می‌فرستد، تحفه و هدیه می‌دهد. غیر از این که دست او را می‌گیرند و او را شفاعت می‌کنند، هدیه هم میدهند. یک نفر از پیغمبر خدا ہی سوال کرد: صلوات فرستادن امت، فرستادن هدیه ای به سوی شماست. آیا از جانب شما هم تحفه ای برای آنها خواهد بود؟ حضرت فرمودند: «امروز، صلوات امت بر من، تحفه ای از ایشان برای من است و تحفه من برای ایشان، در بهشت خواهد بود. » [۱] مشخص هم نکردند که چه چیز می‌دهم. وقتی می‌فرمایند: در بهشت میدهم، گذر از جهنم و قیامت تمام شده است. یعنی اضافه بر این که نجات میدهند و بهشت می‌برند، پاسخ این صلواتها را در بهشت می‌دهند. چه چیز به شما می‌دهند؟ معلوم نیست. و این خیلی مهم است. پس اگر کسی می‌خواهد شفاعت پیغمبر بر او واجب و هدایای آن حضرت نصیب او شود، برصلوات برمحمد و آل محمدمداومت کند. ---------- [۱]: ١. مستدرک الوسائل، ج ۵، ص ۳۳۶. [۱]: ١. شرح و فضائل صلوات، ص ۸۶ Safirehedayat
azab-dar-jahannam.ziaabadi.mp3
2.26M
آیت الله ضیاءآبادی
حدیث اخلاقی دو چیز است که ثواب آن و دوچیز هم که عقوبت آن سریع به انسان می رسد .  پیامبر خدا فرمودند دو چیز است که ثواب آن زود به انسان می رسد. دوچیز هم هست که عقوبت آن سریع به انسان می رسد. آن دوچیز که ثواب آن زود می رسد، اول صِلَةُ الرَّحِم است. دوم اِعانَةُ المَظلوم، بیچاره ای مظلوم شده، شما به او کمک می کنید.خداوند سریع به او ثواب می دهد.ودو چیز هم هست که عقوبت آن سریع و به عجله و زود به انسان می رسد؛ یعنی به آخرت نمی کشد. اول: قَطعُ الرَّحِم ، با خواهرت قهر کنی ، به دیدنش نروی و ... در همین دنیا سی سال از عمرت کم می شود.بترسید از قطع رحم! دوم : الظُّلم، به کسی ظلم بکنید. [ بررسی گناهان کبیره در مواعظ و کلام آیت الله مجتهدی تهرانی ، ،تهران ، بوستان قرآن،چاپ ششم ،1395 ، ص 163 و 164 ] Safirehedayat
📌 زن برای زن: ✅در مجلس زنانه برای خانم ها حد خاصی در پوشش مطرح نیست و می توانند هر نوع پوششی را داشته باشند، زیرا نگاه کردن زن به بدن زن دیگر(غیر از نگاه به عورتین که حرام است) اشکال ندارد. 👈 اما نگاه کردن زن به بدن زن دیگر با قصد لذت حرام است. 👈این نکته را هم باید اضافه کنم که این حکم تا زمانی است که اینگونه پوشش در مجلس زنانه مفسده ای نداشته باشد یا ترویج مفاسد نباشد و گرنه جایز نخواهد بود. 📚توضیح المسائل 16 مرجع مسأله2435 و 2438 Safirehedayat
📌 زن به مرد : ✅مشهور مراجع : نگاه زن به بدن مرد نامحرم [به جز سر، گردن و دست ها و جاهايى كه معمولا آن را نمى پوشانند ]حرام است؛ هر چند بدون قصد لذت باشد. 👈بهجت و سيستانى: نگاه زن به بدن مرد نامحرم با قصد لذت حرام است و بنابر احتياط واجب بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام هم نيز [به جز قسمتى از بدن كه معمولا آن را نمى پوشانند مانند سر و دست ها ] جايز نيست. 📚توضیح المسائل 16 مرجع مسأله 2433 Safirehedayat
بسم الله الرحمن الرحیم 🦋 یک آیه 🦋 آیه ۱۹۳ سوره بقره Safirehedayat
بسم الله الرحمن الرحيم 🌷 🌷 آیه 193 سوره بقره 🌸 وَقاَتِلُوهُمْ حَتَّى‏ لا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الْدِّينُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهُواْ فَلاَ عُدْوَانَ إلّاَ عَلَى الْظَّالِمِينَ ‏ ترجمه:و با آنها بجنگید تا فتنه (بت ‏پرستى وسلب آزادى از مردم،) باقى نماند ودین، تنها از آنِ خدا شود. پس اگر دست برداشتند، تعدّى جز بر ظالمان روا نیست. 🌷 :دست برداشتند 🌷 :تعدی کردن ، دست درازی کردن 🔴 قبل از مطالعه این آیه ابتدا باید آیات 190تا192 را مطالعه بفرمایید زیرا دنباله هم هستند. هدف اسلام از جنگ، كشور گشایى و كسب غنائم یا انتقام گیرى نیست، بلكه غرض از جنگ در اسلام، دفاع از مظلومان و از بین بردن و شرک و بت پرستی است. در آیات قبل گفتیم اسلام آغاز گر جنگ نیست و این مشرکان بودند که مسلمانان را شکنجه و به قتل می رساندند و آنها را از مکه و از منزل خود بیرون کردند. به معناى شرک، كفر، آزمایش و شكنجه آمده است. در این آیه مى ‏فرماید: اگر مشركان دست از فتنه و جنایت و شکنجه برداشتند، دیگر با آنها دشمنى و جنگ نخواهد شد. زیرا برخورد نظامى تنها با و متجاوزان است. 🔹پيام های آیه 193 سوره بقره 🔹 ✅ هدف از در اسلام، برچیدن شرک و فتنه و ظلم و ستم است و استقرار دین و قانون خداست. «حتى لا تكون فتنة» ✅ ، قبل از بازسازى است. ابتدا فتنه برداشته شود تا بعد دین الهى مستقر گردد. اوّل كفر به طاغوت، بعد ایمان به خدا. «حتى لاتكون فتنة و یكون الدین للّه» ✅ راه برگشت و بر هیچ كس و در هیچ شرایطى بسته نیست. حتّى دشمن سرسخت نیز اگر تغییر مسیر دهد، خداوند او را مورد عفو قرار مى‏دهد. «فان انتهوا فلا عدوان...» ✅ در آیه‏ ى قبل نسبت به گناه كفّار مطرح شده است؛ «فانّ اللّه غفور رحیم» در این آیه به مردم سفارش مى ‏كند كه در صورت دست برداشتن دشمن از جنگ، شما هم از جنگ صرف نظر كنید. «فلاعدوان» Safirehedayat
گدایی فن خاصی دارد  همیشه دعا کنید، نگویید خدا قضا و قدرش را مشخص کرده است اگر بخواهد می دهد و نخواهد نمی دهد نه این جور نیست … بنده ایی که دهان خود را بسته و گدایی نمی کند خدا به او چیزیی نمی دهد باید خدا خدا کنید خدا را صدا کنید خدا هم دوست دارد بنده اش بگوید یا الله . مسلماً هیچ یا الله ایی بی جواب نمی ماند پس دعا کنید و خدا هم اجابت می کند اگر اعتنا نکنید به شما نمی دهد پس دعا لازم است. 🔵👈ما مخلوق هستیم باید عرض حاجت کنیم گدایی خدا عزت است اصلاً این گدایی فن خاصی دارد یک آدابی دارد دل سوخته چشم گریان و مضطر می خواهد و این ها شرط دارد باید غذایت و کارت پاک باشد تا دعایت مستجاب شود بعدش هم باید امر به معروف و نهی از منکر نمود باید این دو رکن اساسی نیز در زندگی یتان باشد تا دعاهایتان به اجابت برسد. ( آیت الله ضیاء آبادی ، بانک تقوا ، ص22 ) Safirehedayat
برکت زندگی شکر مدام هر وقت چیزخوشحال کننده ای برای پیغمبرماپیشامدمی کردوخبرخوبی، حادثه خوبی، نعمت جدیدی به آن حضرت می‌رسید، خداوندراشکرمی کردند. امام صادق به فرمودند: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ سَلَّمَ إِذَا وَرَدَ عَلَیْهِ أَمْرٌ یَسُرُّهُ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَی هَذِهِ النِّعْمَهِةِ؛ سیره پیامبر علیه السلام بر این بود که هرگاه چیزی شادمانشان می‌کرد، می‌فرمودند: خدا را بر این نعمت سپاس میگویم! وَإذا وَرَدَ عَلََیْهِ أمْرٌ یَغْتَمُّ بِهِ قالَ الحَمْدُ للهِ عَلی کُلِّ حالٍ؛(۱) چو پیشامدی می‌کردکه اندوهگینش می‌ساخت، می‌فرمود: خدارادرحال سپاس می گویم! امام رضا علیه السلام نیز ازپدرانشان، ازامیرالمؤمنین من چنین روایت کرده اند: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله إِذَا أَتَاهُ أَمْرٌ یَسُرُّهُ قَالَ- الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی بِنِعْمَتِهِ تَتِمُّ الصَّالِحَاتُ وَ إِذَا أَتَاهُ أَمْرٌ یَکْرَهُهُ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَی کُلِّ حَالٍ (۲) رسول خدا صلی الله علیه و آله هنگامی که موضوع خوشایندوفرحناکی برایشان پیش می‌آمد، می‌گفتند: سپاس خداوندراکه خوبی هاازنعمت‌های او به کمال رسیده است. وهنگامی که مطلب ناخوشایندی پیش می‌آمد، می‌گفتند: در هر حال حمد و سپاس از آن خداست! این سیره هم در پیغمبر و هم در اهل بیت (علیه السلام) به ایشان بوده است. در دوستان و شیعیان ایشان هم باید باشد. در سخت ترین بلاهایی که برای امیر المؤمنین (علیه السلام) و حضرت زهرا (علیه السلام) و امام حسن (علیه السلام) پیش آمد و در دشوارترین ابتلائاتی که برای امام حسین و اهل بیت (علیه السلام) من در طول سفر کربلا به وقوع پیوست، قبل و بعد آن، یک مورد پیدا نمی کنید که اینها کفران نعمت یا ناشکری یا گلایه یا شکایت کرده باشند. ممکن است به خلق گفته باشند شما اشتباه می‌کنید، شما بد می‌کنید، شما خیانت می‌کنید. این درست است، ولی نسبت به خدای متعال همیشه می‌گویند: خدایا، شکر،الحمدلله ---------- [۱]: ٢. الکافی، ج ۲، ص ۹۷؛ وسائل الشیعة، ج ۳، ص ۲۴۷، بحار الانوار، ج ۶۸، ص ۳۳. [۲]: ۱. الأمالی للطوسی، ص۵۰؛ بحارالانوار، ج ۶۸، ص۴۷. Safirehedayat